Patryk wyszedł z szatni pięć minut po mnie. Poprawił na swoim szerokim barku torbę i mrugnął na mnie. Zaczerwieniłam się. Poszliśmy razem do wyjścia z siłowni.
- Szybko chodzisz - zauważyłam.
- Kiedyś chodziłem wolno. Teraz chodzę szybko.
- Aha - uznałam.
- Wiesz, tyle lat robiłem klatę, chciałem mieć stalowe mięśnie.
Pokiwałam głową.
- Nie chcę się chwalić, ale mam teraz dwa samochody - oznajmił, kiedy weszliśmy do windy. - Wiesz, miałem długi, byłem bankrut. Ale teraz już mam pieniądze. Kiedyś nie miałem, a teraz mam.
Pokiwałam głową. Zjechaliśmy windą na sam dół, do garaży.
- Razem z kumplami jeżdżę na wakacje tak pięć razy do roku - powiedział. Ruszył w stronę sportowego auta o złotym kolorze.
- Wow - wyszeptałam tylko.
- Fajne no nie? - Mrugnął do mnie. Podeszłam do drzwi i ze strachem dotknęłam klamki.
- Mogę?- zapytałam cicho. Uśmiechnął się, a razem z jego buzią uśmiechnął się jego nos. Dosyć duży nos. Ale jak mawiają duży nos, duży... Może nie będę kończyć haha.
- Jasne. Ale uważaj. To prawdziwe cacko.
Wsiadając do samochodu uważałam więc bardzo. Patryk ledwo się zmieścił do pojazdu, ale dał radę. Zapakował na tylne siedzenie torbę, a na sobie poprawił małą saszetę. Chwycił kierownicę w obie ręce, a potem prawą dłonią nałożył okulary przeciwsłoneczne z łysej głowy na czubek nosa.
- No to jedziemy hehe - powiedział. I ruszył. Ale jak on ruszył. Od razu wyjechał z prędkością 180 km na godzinę, przez co aż wbiło mnie w fotel. Zerknęłam na niego przerażona, ale on sprawnie lawirował między innymi samochodami, aż do wyjazdu z garażu. Serce podeszło mi do gardła, kiedy wyjechaliśmy na ulice i przyspieszyliśmy do 220 kilometrów na godzinę.
- Boże - jęknęłam cicho.
- Hehe - zaśmiał się. - Słuchaj, możesz wyjąć ze schowka joincika?
Posłusznie wykonałam jego polecenie. On tymczasem wyciągnął telefon, podłączył się do odtwarzacza muzyki i puścił coś. Przy okazji nie patrząc na drogę. Potem nagrał instastory, wstawił je na instagrama i odłożył telefon na deskę rozdzielczą.
- O super - powiedział, kiedy zauważył, że trzymam jointa w dłoni. Wziął go ode mnie, przy okazji muskając palcami moją dłoń. Zaczerwieniłam się, a on uśmiechnął się zawadiacko i włożył jointa do ust.
- Zapalniczkę?- zapytałam, podając mu przedmiot. Pokiwał głową i zaciągnął się joincikiem. Potem podał mi go, a ja również się zaciągnęłam. Otworzył okno i jechaliśmy tak, paląc, przed siebie.
Droga do restauracji nie zajęła nam długo, w sumie gibona i sekundę. Zajechaliśmy pod budynek, gdzie Patryk zaparkował na specjalnym miejscu, z napisem"KIZO". Nie wiedziałam, dlaczego Kizo, ale nie chciałam pytać.
Wyszliśmy z auta i ruszyliśmy do budynku. Od razu na wejściu zobaczyliśmy wielki portret... Patryka!
- Mój Boże! To ty! - zawołałam. Patryk zaśmiał się.
- No haha - pokiwał głową. - Mówiłem, że to moje miejsce.
Nie mówił, ale pokiwałam głową. Usiedliśmy przy stoliku i Patryk zamówił dwa razy "Kizoburgery". W myślach zanotowałam, żeby zapytać go, o co chodzi z tym Kizo całym. Burgery były olbrzymie, ale czekaliśmy na nie zaskakująco krótko. Właśnie zastanawiałam się, jak ugryźć tego burgera, kiedy Patryk odezwał się.
- Jedziesz ze mną do Warszawy?
Uniosłam brwi do góry. Zerknęłam na niego, ale połowy jego burgera już nie było.
- Kiedy?
- Zaraz.
- Ok.
Skończyliśmy jeść w ciszy.
