͏Ay'ı͏n ͏k͏a͏r͏a͏n͏lı͏k ͏yü͏zü

•1•

Selam! Ben yazar... Ve şuan yanımda kuzenim var... Kuzenim sizin için bir kitap yazmaya karar verdi, benim hesabımdan size ulaştırıyoruz. Umarım beğenirsiniz! Hadi loş ve rahat ortamınıza geçin!

__________________🍀 _________________

1. Bölüm:
-Yani bir başlangıç-

Tek bildiğim... Çok ama çok yorgun olduğumdu. Ne olmuştu? Uyuyordum yumuşak bir yataktaydım en azından... Ama, garip hissediyordum. Garip bir yorgunluk vardı üzerimde.

Gözlerimi ilk açdığımda ilk duyduğum şey çığlıkdı...

Sevinç çığlıkları...

Ne olmuştu böyle bu beyaz oda'yı tanımıyordum? Pekâlâ hepimiz biliyoruz burası bir hastane odası?

"O... O uyandı!" Annem çığlıkları?

Anneme neyin olduğunu sormak istiyordum. Çok istiyordum ama dudaklarım aralanmıyor ses tellerim yok olmuş gibi hissediyordum.

Doktor yada doktoru andıran beyaz önlüklü adam konuşmaya başladı "Şuan hasta komadan yeni uyandı. Onu heycanlandırmak veya üzmek gibi bir hata yapmayın, yarım saate kendine gelir." Ne? Ne dedi o?

Ko-koma!? Ne koması! Ne diyor bu aptal adam!?

"Peki doktor bey, birşeyi varmı onun? Lütfen söyleyin! Kızım iyi mi?"

"Dediğim gibi... Geçici yada kalıcı Hafıza kaybı oluşabilir. Ama buar bir ihtimal. Belkide hiç bir sorunu çıkmaz, ilk geldiğinizde kolunda kırıklar vardı ama 2 yıllık süreçte hasar yok olmuş gibi gözüküyor."

Bu adam beni Deli etmek için mi burada!? NE 2 YILI APTAL SEY! O 2 YILI SANA SOKARIM!

yarım saatlik süreçte annem bana baya iyi davrandı. Annem ve babam ayrıldığından beri onu böyle görmemiştim... O hep dalardı ve mutsuzluğu dağları geçerdi, bu yetmezmiş gibi bunu belli ederdi istemeden de olsa... bunu görmek canımı acıyırdı...

Babam kıskanç biridir. Annemi çok zorlardı. Bir gün babam sinirle eve geldi kapıyı çalmak değil yumruklamak ve tekmeler savurmakdı bu... Ne sinirlendirmişti onu? Ne böylesine delirtmişti? Tabiki o sinsi duygu... Kıskançlık... Dediğine göre aldatıyordu onu, annem. Ve o kavgaları o bağırışlar ve çığlıklar ben 15 yaşındaydım. Korkuyordum odamda onları dinliyordum, Ve bir cam sesi. Vazo... Annemin kafasına geçirilen o vazo... Babamın sinirini aldığı her yeri kana bulayan o vazo... O günden beri vazolardan tiksinirim bu yüzden maalesef ki vazoları kırana
Kadar durmam bu bir tik haline geldi bende. Ben o sesle korkuyla kapıyı açdım annem yerde hareketsiz ve uzanıyor kanların arasında yatıyordu.
Babam dehşet le ona bakıyordu... O hareketsiz bedene... Masum bedene.

"O-o öldü değil mi? O-o öldü?
Onu ben öldürdüm!"

Ben verecek cevap bulamıyordum donmuştum babam ise bı ileri bir geri yürüyor odada gezip ne hapıcağını düşünüyordu.

Olayı idrak etmemle koşarak odama girip kapıyı kilitledim. Hemen ilk olarak ambulansı ve sonra polisi aradım... Banada zarar verebilirdi? Değil mi?

Polisler babamın kapıyı açmamasıyla kapıyı kırdı ve onu tutukladılar... Annemın öldüğü düsünülüyordu ve insanlar bunu söyledikçe deliriyorum... Resmen genç bir kıza annesinin babası tarafından öldürüldüğü ve hangi yetimhanede kalmak istediği soruluyordu? Bana? Annesi ölen en azından öyle söylenen ve bunu babasının yaptığı bana?

Ama annemın bişeyi yokdu... Beyine gelen darbeyle kısa sürelik bı baygınlık geçirmişti... Ertesi gün uyandı ama kafa tasındaki çatlak sorunu yüzünden ona evde ben, annanem ve görevlimiz Ahu hanım bakıyorduk (biz dedemden gelen bir servete sahiptik. Yani haliyle biraz zengintik.) Babam katil sayılmasada annemi öldürmeye teşebbüs etmişti. 15 yıllık hapis cezası almıştı... O kıskançtı... Ama iyi biriydi... Sadece kızgınken kendini fazla kaybederdi...

__________________🍀_________________

Selamlar! Bu bölümlük bukadar! Eminim şuan bizi öldürmek istiyorsunuz. 'Burada bitermi bu aptallarrr!' dediğinizi duyar gibiyim :") bu arada bu hikayenin konusunu kuzenim kısaca anlatıyor ben ona fikir veriyorum ve cümleleri ben düzenliyorum edebiyat yaparak felan skkjsksbajs neyse begendiyzeniz yazımda ona göre kuzenime söyliyim yeni bölüm ona göre gelicek♥️ (özelden mesaj olarak veya yorum yaparak fikrinizi söyleyebilirsiniz.)
Bye!🌻💫💦