SAPKIN #WATTYS2015

18.Cenneti Hissetmek

Biraz kısa olmuş olabilir ama inanın bana hepinizin çok seveceği bir bölüm oldu. Bu bölüm zemzemime yani @gizemmms4 e gelsin. Çok önceden söz vermiştim sana. Umarım beğenirsin :) Bu arada arkadaşlar yeni bölüm için 70 Votes bekliyorum bunu göz önüne alarak oylarsanız sevinirim♡

~

Bölüm şarkısı:Cascada-Truly,Madly,Deeply

~

Medya:Eva Price

~

"Aşk cennetin dilinden bize kalan tek andır"

Tatlı rüzgar yüzümüzü teker teker yalarken Derek'in arsız şakaları üstüne derin kahkahalarımız sahili inletiyordu. Keyfim oldukça yerindeydi.

''Seneye ne yapmayı düşünüyorsunuz?''

Lohan'ın sorusu üzerine bütün bakışlar ona dikildi.

Rebecca;

''Benim pek bir amacım yok, üniversitenin tadını çıkartacağım.''

Christopher tısladı;

''Eğlenceli olacak. Yeni çıtırlar.''

Derin bir iç çekti ve Rebecca'nın suratı düştü. Sırf bu kızı üzüyor diye Christopher'ı öpebilirdim.

''Annem şimdiden değişmeye başladı.''

Herkes bana hak verirken Maddie başını Derek'in boynuna gömdü.

Hadi ama ben onu düşünememiştim!

Başımı iki tarafa sallayarak;

''Bizim için çok şey değişmeycek aslında Maddie ile yine beraber olacağız.''

Maddie yapmacık bir tebessüm etti. Gözlerinin dolduğunu farketmem saniyelerimi almıştı. Elinin tersini burnuna sürttükten sonra herkesten izin isteyerek kalktı. Hemen peşinden ayaklanmıştım. Arkasında olduğumu biliyordu ama ikimizde konuşmuyorduk. Elimi omzuna attım ve sıktım. En yakın arkadaşımın suratının düşmesine dayanamıyordum.

''Annemler bugün geç gelicek hadi bize gidelim.''

Cevap vermeden ufak bir baş haraketi ile onayladı. Eve geldiğimizde paspasın altından anahtarı çıkarttım ve kapıyı açtım. Marry sessice koltuğa oturduğunda saçlarımı topuz yaptım. Yanına oturduğumda ellerini kucağımda birleştirdim ve sıkı sıkı tuttum.

''Anlat hadı rahatla.''

Burnunu çektiğinde sehpada duran peçeteleri işaret ettim.

''Hem bak malzemelerimiz de hazır.''

Kıvırcık saçlarını arkaya attı.

''Canım yanıyor. Basit bir şey değil ki bu Eva, ben küçüktüm evet onları hatırlamıyorum ama ailemdi onlar benim. Yoklukları çok zor, alıştım ama bazen yine sızlıyor kalbim. Nefes alamaz gibi hissediyorum. Onlarla anım bile yok ki doğru düzgün. Olanlarıda ben hatırlamıyorum sadece bir kaç güleç fotoğraftan ibaret geçmişim. Siz Price'lar benim ikinci ailem oldunuz bu yüzden size minnetarım. Şimdi üniveristeye gideceğiz ve benim sırtımı sıvazlayan, benimle gurur duyduğunu söyleyen bir babam olmayacak. Ya da kalbim kırıldığında bana öğütler veren dırdırcı bir annemde olmayacak. Ben bu hakkımı çoktan kaybettim. Büyükannem annem kadar güzel olduğumu ve huylarımın aynı babama çektiğini söyleyip duruyor ama ben annemin tam olarak nasıl olduğunu hatırlamakta bile zorluk çekiyorum. Mesela çocukken bir yaramazlık yaptığımda babamın verdiği tepkiyi de bilmiyorum. İlk dansımda ailemle fotoğraf çekemediğime üzülmüyorum ben Eva. İlk dansımda babamın eşimin elini sıkamadığına üzülüyorum. İşte bu kötü hissettiriyor.''