Κεφάλαιο 54

303 22 5
                                    

Ένας χρόνος αργότερα

-Πλευρά Στέφανου-

Εκείνο το βράδυ ήταν τόσο επώδυνο και έντονο για όλους.
Η σύλληψη της μητέρας μου έγινε σε χρόνο dt παρά τις συνεχείς αρνήσεις της προς τους αστυνομικούς.

Και αυτό που με χτύπησε πιο πολύ στην καρδιά ήταν η αντίδραση του μπαμπά μου, που έτυχε να επιστρέφει στο σπίτι την στιγμή που την έβαζαν στο περιπολικό.

Τόσα ερωτήματα που μου ήταν δύσκολο να του απαντήσω.

Και ύστερα τόσες μέρες που έπρεπε να είμαι συνέχεια δίπλα του γιατί ο κόσμος του είχε έρθει ανάποδα.
Πόνος, θλίψη και ύστερα θυμός, οργή.
Πρώτη φορά έβλεπα τόσο θυμωμένο τον πατέρα μου όμως δεν μπορούσα παρά να τον δικαιολογήσω.

Ήταν πάντοτε κερί αναμμένο στο πλευρό της μητέρας μου, της έκανε όλα τα χατίρια και αυτή το μόνο που έκανε ήταν να του συμπεριφέρεται σαν σκυλάκι.

Ήθελα τόσο πολύ να φύγω από το πατρικό μου και να μετακομίσω σε ένα δικό μου διαμέρισμα όμως το να αφήσω τον πατέρα μου μόνο του σε αυτή την κατάσταση δεν φάνταζε η καλύτερη ιδέα.

Η αγάπη του γι'αυτήν ωστόσο δεν σταμάτησε.
Και να την δει πήγε όταν ηρέμησε και δικηγόρο προσφέρθηκε να της βρει.
Αλλά η μητέρα μου φυσικά του συμπεριφέρθηκε για άλλη μια φορά σαν σκουπίδι κατηγορώντας τον για όλα.
Γιατί αυτή ήταν, είναι και θα είναι η μητέρα μου.
Μια γυναίκα που κατηγορεί όλους τους άλλους και ποτέ τον εαυτό της.

Φοράω το μπουφάν μου μιας και ο καιρός έχει κρυώσει για τα καλά έξω και κατευθύνομαι προς την εξώπορτα.

Μόλις την ανοίγω όμως μια έκπληξη με περιμένει.

-Σοφία? Τι κάνεις εδώ? Ρωτάω ξαφνιασμένος

Έχω να την δω και να μιλήσω μαζί της από το βράδυ του πάρτι μου έναν χρόνο πριν αν και δεν έχει αλλάξει, εμφανισιακά τουλάχιστον, με την μόνη διαφορά ότι έχει κόψει ελάχιστα τα μαλλιά της.
Η αλήθεια είναι πως ούτε καν την αναζήτησα όταν βγάλαμε την Νεφέλη από το νοσοκομείο και ποτέ δεν περίμενα ότι θα νιώσω τύψεις γι'αυτό μέχρι τώρα.

-Γεια σου Στέφανε, μπορώ να περάσω? Η φωνή της ακούγεται πολύ πιο ήρεμη απ'ότι περίμενα

Κάνω στην άκρη για να περάσει και της κάνω νόημα να καθίσει στο καθιστικό.

Κάθομαι στην πολυθρόνα απέναντι της και ομολογώ πως η ατμόσφαιρα είναι αρκετά άβολη.

Forgotten LoveWhere stories live. Discover now