Şizofreni

2.bölüm-Sarı Zarf

Sabahın erken saatlerinde düzenli olarak yaptığım yürüyüşüme başladım.Fakat bir süre dolaştıktan sonra kalbimde ki sızıyla en yakın banka oturdum.Boş boş etrafa bakıp sızının geçmesini beklerken etrafımda olup bitenleri izliyordum.Bir yaprak dalına bağlanıyor, bir çiçek tekrardan gökyüzünün maviliğini tadıyordu.Bu güzellikler içinde kendimi kaybetmişken bir ses yükseldi derinden.Biri adımla sesleniyordu bana.Arkamı döndüğümde en yakın arkadaşlarımın bana doğru geldiğini gördüm. Ardından onlara sıkıca sarıldım.Biz yıllardır aynı mahallede yaşamış , aynı yerleri gezmiştik fakat bizim eve ne zaman yemeğe gelseler annem hep duygulanır ağlamaya başlardı.Bunu neden yapardı hiç bir zaman anlayamazdım,hala da anlayamıyorum.Biraz zaman geçti ve oturduğum bankın etrafındaki çocuklarin bana sanki kendi kendime konusuyormuşçasına boş gözlerle baktıklarını gördüm. Rahatsız olmaya başlamıştım çünkü arkadaşlarımla nereye gitsem, ne yapsam her yerde aynı tepkiyi görüyordum. Daha fazla can sıkıcı bakış görmeden eve geri dönmek için banktan ayrıldım. Eve döndüğümde annemi göremedim, evin içini dolaştım seslendim fakat evde yoktu.Zaten son zamanlarda çok değişik davranıyordu.Kalbimdeki o sızı devam ederken yukarı kata yani odama çıktım.Yatakta soluklanırken uyuya kalmışım.Kalktığımda annem çoktan gelmişti ama benim evde olduğumu bilmiyordu.Merdivenlerden sessizce inerken elinde sarı zarf içinde bir rapor tuttuğunu gördüm.Gözleri dolmuştu ağlayıp ağlamamak arasındaki o ince boğazı yakan çizgideydi.Tâki benim sesimi duyana kadar.

-"Anne sen mi geldin?"

Hemen gözyaşlarını sildi koluna ve alçak bir sesle:

-"Evet kızım,burada olduğunu farketmemiştim,sahi sen ne zamandır buradasın?"

-"Ah ben mi,şimdi geldim."

Derin bir oh çekti elindeki zarfı saklamaya çalışırken.

-"Anne o elindeki ne?"

Diye sorduğumda birden telaşa kapıldı ,yutkundu ve hic bir şey demeden boynuma sımsıkı bir şekilde sarıldı."Kim seni severse sevsin, benim sevgim o sevgiler arasındakilerin en gerçeğidir, bunu unutma" dedi.Ne demek istediğini anlayamamıştım...