MultiMedya : Nazlı
Bölüm Şarkısı : İlyas Yalçıntaş - İçimde ki Duman
Hepinize selam Cancağızlarım..🤍
Merak etmeyin fazla uzatmayacağım.😁 Ama size bir haberim var ;
Bugün için iki bölüm yazdım.⚡
Bunu okuduktan sonra diğerini yayınlayacağım.🤓 Hepinize iyi okumalar dilerim!🥰💖
⚓
22.Bölüm : Varoluş
" Ağlarım, aklıma geldikçe gülüştüklerimiz.."
Eylem'den..
Dayanamıyordum artık.. Bu gerçekten çok fazlaydı. Bu kadarı bize bile çok fazlaydı..
" Allah'ım sen yardım et.."
Başımı ellerimin arasına almış, gözyaşlarımın yanaklarımı ıslatmasına izin veriyordum.
Biz yine hastane koridorundaydık..
" Eylem yeter artık, yapma böyle.." diyerek geldi yanıma Fethi.
" Ne yapmayayım Fethi, Allah aşkına! Kuzenimin sevdiği adam, ki bu bizim de dostumuz burada canıyla savaşıyor.. Bu yetmezmiş gibi kuzenim ortalarda yok! Ki nerede olduğu, ne halde olduğu da belli değil.. " dedim öfkeyle bağırıp, aynı zamanda hıçkırarak..
Nazlı yanan evden çıkmamıştı ama nerede ve ne halde olduğunu bilmiyorduk. Ateş yoğun bakımdaydı, vücudunda ciddi yanıklar vardı ve dumandan zehirlenmişti.
" Şşş.. Merak etme, bu da geçecek. " dedi sakin bir sesle.
" Hem bir düşün, geriye dön bir bak.. Neler üstesinden geldik biz.."
" Kusura bakma Fethi ama biz hiç bir şeyin üstesinden gelemedik! Amımıza koydular.. "
dedim yine öfkeyle bağırarak.
Biliyordum bu yaptığım ona hakszılıktı, acımı ve öfkemi ondan çıkartmamalıydım..
Benim son cümlemden sonra yüzü düşmüştü. Ve başını onaylarca sallayıp, kalktı yanımdan. Arkasını dönüp gidecekken ona seslendim.
" Fethi! " dedim yüksek bir sesle. Dursa da, arkasına dönüp bakmamıştı.
" Üzgünüm.. Ben.. Sana öyle davranmak istemezdim. "
" Kusura bakma Eylem ama.. Acının en büyüğü sen de değil sadece! Hepimiz kahroluyoruz, hepimizin acısı çok, hepimiz çok üzgünüz ama hiç birimiz etrafa saldırmıyoruz. Bizim bir arada kalmamız gerekiyor, bizim tam da şuan da el ele vermemiz gerekiyor.. Senin yaptığını yaparsak oho.. Daha çok koyarlar bize.. "
" Tamam, evet haklısın.." dedim elimle gözyaşlarımı silerken. Ama bu boşunaydı çünkü hemen yeni bir yol çizmişti yaşlar yanağımda.
Sonra titreyen ellerimi, titreyen duduaklarıma kapatıp çaresizce mırıldandım ;
" Fethi benim teselliye değil, sarılmaya ihtiyacım var.."
O an bana dolu gözlerle baktı. Ve bir kez daha başını salladı. Çok geçmeden ise kollarının arasındaydım. Ve hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dalgalan Karadeniz
Fanfiction⚓ Bu Nazlı'nın soyadına kavuşma hikayesi.. Bu geçmişin ve geleceğin hikayesi.. Bu bir intikam hikayesi.. Bu suçluların suçunu, masumların ödeyişinin hikayesi.. Bu Karadeniz'in, onların, benim, sizin ve hepimizin hikayesi.. " Dalgalan Karadeniz...
