Ότι ονειρευόμουν 2...

Part 17

Pov Βαλέριας
Ακούω το ξυπνητήρι να χτυπάει και το κλείνω αμέσως.Ανοίγω τα μάτια μου σιγά σιγά.Είναι πολύ νωρίς, 7 και 20, δεν θέλω να σηκωθώ αλλά πρέπει να πάμε στην εταιρεία.Σκουντάω τον Σωτήρη δίπλα μου και του λέω:
Β-Αγάπη σήκω.
Σ-Μμ σε λίγο.
Β-Έλα πήγε 7 και 20.Πάω στο μπάνιο ελπίζω όταν βγω να έχεις σηκωθεί.
Σ-Καλά. Μου λέει με την βραχνή, αγουροξυπνημενη φωνή του και τρίβει τα μάτια του.Μπαίνω στο μπάνιο και αφού κάνω τα απαραίτητα, πηγαίνω στην κουζίνα και βάζω καφέ στην καφετιέρα να γίνεται.Γυρνάω στην κρεβατοκάμαρα μας και βλέπω τον Σωτήρη να ετοιμάζεται.Ανοίγω την ντουλάπα και διαλέγω τα ρούχα που θα φορέσω.Βγάζω το νυχτικο μου και νιώθω την ανάσα του Σωτήρη στον λαιμό μου.Μου αφήνει ένα φιλί στην βάση του λαιμό μου και ανεβαίνει προς τα πάνω.Νιώθω ένα ρίγος να διαπερνά την ραχοκοκαλιά μου.Μου έχει λείψει αλλά πρέπει να αντισταθώ.Δεν γίνεται τώρα.Την τελευταία εβδομάδα έχουμε απομακρυνθεί και αυτό οφείλεται σε μενα, αλλά δεν μου αρέσει.Απλώς προσπαθούσα να σκεφτώ τον καλύτερο τρόπο για να του το πω.Δεν ξέρω ποια θα είναι η αντίδραση του, αλλά αν όλα πάνε καλά σήμερα θα του το πω.Τον σπρώχνω ελαφρά και του λέω:
Β-Θα αργήσουμε.
Σ-Δεν πειράζει θα καταλάβει ο Ορέστης.λέει ενώ συνεχίζει να με φιλάει.
Β-Σωτήρη όχι τώρα. Του λέω και ντύνομαι.Φοράω τα παπούτσια μου, βάζω το αγαπημένο μου άρωμα και πηγαίνω στην κουζίνα.Βάζω καφέ σε δύο πλαστικά ποτήρια για να πάρουμε μαζί μας στον δρόμο και μετά από δέκα λεπτά αφού είμαστε και οι δύο έτοιμοι, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο για να πάμε στην δουλειά.Ο Σωτήρης είναι νευριασμένος και φαίνεται.Δεν θέλω να μαλώσουμε αλλά παίρνω τον λόγο και του λέω:
Β-Έτσι θα είμαστε τώρα;;Θα μου κρατάς μούτρα;;
Σ-Βαλέρια παράτα με. Μου λέει και σφίγγει το τιμόνι.
Β-Εντάξει λοιπόν όπως θέλεις. Του λέω και για την υπόλοιπη διαδρομή δεν μιλάμε καθόλου.Ελπίζω μέχρι το μεσημέρι να του έχουν περάσει τα νεύρα.Γιατί αλλιώς δεν μας βλέπω καλά.Φτάνουμε στην εταιρεία και μπαίνουμε μέσα, ο Σωτήρης μπαίνει στο γραφείο του χωρίς να μου πει τίποτα.Ωραία θα περάσουμε και σήμερα σκέφτομαι και χτυπάω την πόρτα από το γραφείο της Κωνσταντίνας.
Κ-Περάστε. Ακούω την Κωνσταντίνα να λέει και μπαίνω μέσα.
Β-Καλημέρα.
Κ-Καλημέρα κορίτσι.
Β-Πως είσαι;;
Κ-Μια χαρά.
Β-Το μωρό εντάξει είναι;; λέω και της χαϊδεύω την κοιλιά της, έχει μεγαλώσει η κοιλίτσα της αρκετά.Είναι 7 μηνών.
Κ-Όλα είναι καλά.Εσύ πως είσαι;;
Β-Προσπαθώ.
Κ-Γιατί τι έγινε;;
Β-Εε με τον Σωτήρη έχουμε ψιλομαλώσει και αγχώνομαι για σήμερα.
Κ-Έχεις το ραντεβού σήμερα έτσι;;
Β-Ναι αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει.Μετά κυρίως.Στο σπίτι.
Κ-Μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά.
Β-Το εύχομαι.
Κ-Μήπως θέλεις να έρθω μαζί σου στον γιατρό;;
Β-Όχι, σε ευχαριστώ πάντως.Δεν χρειάζεται να υποψιαστούν κάτι τα αγόρια.Και ίσως κάτι το οποίο δεν ισχύει.
Κ-Εντάξει όπως θέλεις.Θα με πάρεις τηλέφωνο μετά να μου πεις τι έγινε;;
Β-Ναι παιδί μου εννοείται.
Κ-Ωραία θα περιμένω, αν και φαντάζομαι τι θα γίνει.
Β-Λοιπόν επειδή πρέπει να ξεκινήσω δουλειά και θα φύγω και νωρίτερα, φεύγω.
Κ-Εντάξει θα τα πούμε μετά.
Β-Φιλάκια. Της λέω, βγαίνω από το γραφείο και πηγαίνω στο δικό μου.Κάθομαι στην καρέκλα και ξεκινάω την δουλειά.