A FanGirl's Point of View☑

Epilogue

Epilogue

Hindi ko maiwasang mapangiti habang nakikita ko ang mga lumang pictures sa aking lumang cellphone.

Sampung taon na ang nakalipas, ngunit ito pa din ako at na-a-adik sa kanila.

Sa sampung taon na nagdaan, nakapunta na ako sa ibang bansa, naka-attend ako sa concert nila kahit isang beses lang, nakabili ako ng isang album.

At madami pang karanasan na gusto ko sanang ibahagi, kaso tamad ako.

Yung mga boyband na gusto ko ay disband na, yung mga solo artist na gusto ko ay may kaniya-kaniya nang buhay. At masaya ako, na nahanap na nila ang mga babaeng para sa kanila.

Iyon lang din naman dapat diba? Ang maging masaya sa kung ano na sila.

"Love?" Napa-angat ako ng tingin at nakita ko ang aking asawa.

"Hmm?" Saad ko habang inililigpit ang mga nagkalat kong gamit.

"Lagi mo 'yan tinitignan."

Mahina akong natawa. "Of course, they become my inspiration since day one." Nakangisi kong ani.

Guess what? I'm now married!

"Hmm, how?"

Naramdaman kong yumakap siya sa akin mula sa aking likudan.

"How? Hmm, yung mga salita nila, yung mga sinasabi nila na nagbibigay ng lakas ng aking loob at madami pa na mahirap ipaliwanag." Ani ko.

"Really?"

"Yes."

"Hindi mo naman ako inasawa dahil isa ako sa mga idol mo?" Natawa ako at hinarap siya.

Hinawakan ko ang kaniyang mukha.

"No, pero parang ganoon na nga."

Guess what?! Napangasawa ko idol ko! Huhu... kaya kayo... huwag kayong mawawalan ng pag-asa, okay?

Mapapangasawa niyo din idol niyo, kidnap-in niyo ganoon o kaya sign sa marriage contract!

Oy, huwag kayong issue. Hindi ko ginawa 'yan sa bebe ko. Siya ang lumapit sa akin after concert hehe.

"My bandmates will be here tonight."

Nanlaki ang aking mata, "Why didn't you told me?"

"It"s urgent. I'm sorry, i love you..." malambing niyang saad.

"I love you—"

"Elle!" Napabangon ako sa malakas na sigaw na iyon.

Nanlaki ang aking mata ng makita ko ang aking nanay na may hawak ng hanger.

"Hala naman 'nay! Nasira mo panaginip ko." Reklamo ko.

"Aba'y! Late ka na. Pasalamat ka at ginising pa kita." Napabuntong hininga naman ako.

Tinignan ko ang orasan at nanlaki ang aking mata na late na nga ako sa opisina.

Agad aking tumakbo sa sarili kong paliguan, binilisan ko ang ang pagligo.

Nang matapos ay tumakbo agad ako sa walk in closet.

Napangiwi ako ng nasa tapat na ako ng aming hagdanan, naka-heels ako at masyadong mataas ang hagdanan, dahilan baka bumagal pa ako sa aking pagbaba.

Sa paglipas ng sampung taon ay nakatapos ako ng pag-aaral. Nakalipat na kami ng bahay at masayang namumuhay malayo sa kinalakihan naming lugar.

"Bakla!" At syempre hindi mawawala si Arnesto sa aming buhay.

Hindi ko maikakaila na hindi ko alam kung wala si Arnesto sa aking tabihan. Umunlad na din siya at naging sikat na make-up artist.

Madalas ay siya ang nagsasama sa akin sa iba't ibang lugar, dahil ang kaniyang mina-make up-an ay mga bigating artista!

Isa na doon ang idolo ko mula sa thailand.

"Bilisan mo, gaga! Late ka." Ani niya.

Dali-dali akong sumakay. Sa kaniya na ako madalas na sumasabay, halos siya na din ang instant driver ko. Dahil magkatabi lang building namin.

Ayt, ito pa nga pala, it's a prank lang 'yong kanina. Panaginip lang 'yon! Bwahaha! Pero yung albums, lightstick, concert, at travels. Totoo iyon.

Ang hindi totoo ay yung napangasawa ko idol ko.

Hehe,

Pero huwag mawawalan ng pag-asa!

Pag gusto may paraan!

Tiwala lang, masusungkit din natin sila! Joke!

Bwahahah!

Bye!