Λυσηκράτεια: Η Νύχτα Διαρκεί

Το Γουίντερντομ

Ήταν ένα χειμερινό απόγευμα και όλα ήταν σκεπασμένα κάτω από το ολόλευκο χιόνι. Τα παιδιά έπαιζαν χιονοπόλεμο στο μικρό χωριό του Γουίντερντομ. Ένα αγόρι ξάπλωνε στην αυλή του σπιτιού του και χαζεύε το χιόνι που στροβυλιζε από τον δυνατό αέρα, ο δεκατετράχρονος Χάρολντ. Ο Χάρολντ ήταν ένα έξυπνο παιδί με καστανά μάτια και μαλλιά. Στον Χάρολντ άρεσε η τοξοβολία και τα σπαθιά,το είχε πάρει από τον πατέρα του, ήταν όμως φιλήσυχο παιδί και δεν του άρεσαν οι φασαρίες και οι καυγάδες, κάτι που δεν ίσχυε για τους υπόλοιπους του χωριού. Μια χιονόμπαλα έσκασε στο χέρι του.."τι στο.." πετάχτηκε,και τίναξε το χιόνι από τα ρούχα του..
"Φτου, αστόχησα" ακούστηκε μια κοπέλα.. "πήγαινε για το κεφάλι σου..". Ο Χάρολντ κοίταξε πίσω του, "Σάντρα με τρόμαξες!" είπε γελώντας καθώς την πλησίαζε. "Τι κάνεις" ; ρώτησε καθώς προχωρούσε προς το μέρος της . "Καλά είμαι" του απάντησε, μα πριν προλάβει να ολοκληρώσει ο Χάρολντ την άρπαξε σε μια σφιχτή αγκαλιά. "Που χάθηκες τόσο καιρό"; ρώτησε ψιθυριστά στο αυτί της. "Είχαμε δουλειές στο μαγαζί" του απάντησε χαμογελώντας και του ανταπέδωσε την ζέστη αγκαλιά. Η Σάντρα ήταν και εκείνη δεκατέσσερα και ήταν μαζί με τον Χάρολντ, ήταν όμορφη με λευκά μαλλιά και μπλε μάτια. Στην Σάντρα άρεσε πολύ το διάβασμα,και τα ζώα, ήταν και εκείνη τόσο ήρεμος άνθρωπος όσο και ο Χάρολντ. Όμως οι δυο τους κρατούσαν ένα μεγάλο μυστικό από τον κόσμο. Η Σάντρα ήταν μάγισσα,το πρόβλημα ήταν πως ο κόσμος δεν μπορούσε να καταλάβει πως υπάρχουν καλές και κακές μάγισσες.
"Μου έλειψες" του είπε, και του έπιασε το χέρι. "Πάμε μια βόλτα"; της απάντησε εκείνος καθώς προχωρούσε στο χιόνι.
"Λοιπόν,τι έγινε στο χωριό όσο έλειπα"; Ο Χάρολντ κοίταξε τον ουρανό χαμογελώντας ειρωνικά και είπε "Τα κλασσικά,φωνές και τσακωμοί" ..σκέφτηκε για λίγο και συμπλήρωσε.. "πριν χιονίσει τα παιδιά πετούσαν πέτρες ο ένας στον άλλο.." Η Σάντρα άνοιξε το στόμα να μιλήσει,αλλά σύντομα το μετάνιωσε, εξάλλου τι να πει.."Τόσο καλά" αναφώνησε τελικά μετά από μερικά λεπτά σιωπής. Περπατούσαν για ώρα ώσπου έφτασαν στο δάσος,μερικά χιλιόμετρα έξω από το χωριό. "Χάρολντ άκου!" είπε ξαφνικά η Σάντρα με φωνή αποφασισμένη, " πρέπει να φύγουμε από το χωριό όσο πιο γρήγορα γίνεται". Ο Χάρολντ απόρησε μα πριν προλάβει να μιλήσει η Σάντρα τον διέκοψε. "Είδα ένα όραμα εχθές,θα επιτεθούν στο Γουίντερντομ". Ο Χάρολντ κοίταξε πίσω του για λίγο , "ποιος να επιτεθεί,και γιατί";; Η Σάντρα έπιασε μια πέτρα από κάτω και την πέταξε με δύναμη. "Οι Ινούκτιτουτ,μα το γιατί δεν το ξέρω". "Και που να πάμε" ρώτησε ανήσυχος. "Δεν ξέρω ,όμως ότι και να γίνει το Γουίντερντομ δεν θα είναι απώλεια" του είπε η Σάντρα και τον κοίταξε στα μάτια. "Έτσι και αλλιώς ποτέ δεν μας χώρεσε αυτό το χωριό".
Όσο κακό και αν ακουγόταν αυτό που είπε,ήξεραν και οι δύο τους πως ηταν η πικρή αλήθεια,το Γουίντερντομ ποτέ δεν τους χώρεσε και τώρα το αφήνουν πίσω τους , περιέργως όχι από δική τους επιλογή αλλά φεύγουν..και αυτή είναι η αρχή της μεγάλης περιπέτειας του Χάρολντ και της Σάντρας..!