Zawgyi
ပတ္ဝန္းက်င္ကတိတ္ဆိတ္ေနေပမယ့္ ေလတစ္ျဖဴးျဖဴးတိုက္ခက္ေနတာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ့္အဝတ္ေတြေတာင္တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္လႈပ္ခတ္ေနတယ္။ဒီေနရာေလးကိုကြၽန္ေတာ္ တစံုတေယာက္နဲ႔အတူမၾကာခဏေရာက္ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။ျပင္ဦးလြင္ရဲ႕နာမည္ႀကီးေနရာေတြထက္ဒီေခ်ာက္ကမ္းပါးေနရာေလးကိုသူေရာကြၽန္ေတာ္ေရာပိုသေဘာက်ၾကတယ္ေလ။
ေနရာေလးကတိတ္ဆိတ္တယ္။ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းလည္းရွိတယ္။ေခ်ာက္ကမ္းပါးေနရာမို႔ အႏၲရာယ္ရွိနိုင္တာေၾကာင့္ လူအေရာက္လည္းနည္းတယ္။ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာေလးမွာ ေတာေတာင္သဘာဝရဲ႕အလွအပေတြကို အျပည့္အဝခံစားလို႔ရတယ္။ေတာရိုင္းပန္းတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ညေနဆည္းဆာအလွကပိုၿပီးအသက္ဝင္ေနသလိုပဲ။သူေျပာတာေတာ့ေနဝင္တဲ့အခ်ိန္ကိုေစာင့္ၾကည့္ရတာေက်နပ္စရာအေကာင္းဆံုးပဲတဲ့။
လတ္ဆက္တဲ့ေလကိုတစ္ဝႀကီးရွဴသြင္းလိုက္တယ္။ရင္ထဲမြန္းက်ပ္ေနတာေတြေတာ့ အနည္းငယ္သက္သာသြားသလိုပဲ။ၿပီးေတာ့ ဆရာတာရာမင္းေဝကဗ်ာထဲက စာသားေလးကိုကြၽန္ေတာ္ ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္ၾကည့္မိတယ္။
"မထိုက္တန္သူဟာလြင့္ေမ်ာရတာပါပဲ"
သိပ္ဟုတ္တာေပါ့။ဥပမာသစ္ပင္တစ္ပင္ကိုပဲၾကည့္။ေဟာင္းႏြမ္းသြားတဲ့သစ္႐ြက္တစ္႐ြက္ဟာ ေနာက္ထပ္႐ြက္သစ္အတြက္ေနရာဖယ္ေပးရတယ္ေလ။သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့အဆံုးမရွိလြင့္ေမ်ာေပးရတာမ်ိဳးေပါ့။အဲ့ဒါကို ကြၽန္ေတာ္လက္ခံတယ္။ေျပာခဲ့သလိုပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာလည္းတစံုတေယာက္နဲ႔မထိုက္တန္တဲ့အခါလြင့္ေမ်ာေပးၾကရတာပဲေလ။
>>>>><<<<<
'ကြၽန္ေတာ္ေတြးၾကည့္ဖူးတယ္ကိုကို။ကြၽန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈေတြကမွားယြင္းခဲ့တာလား?ဒါမွမဟုတ္ ကိုကိုကေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီးကြၽန္ေတာ္ကမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔အျဖစ္နဲ႔ေမြးဖြားလာခဲ့သင့္တာလား?။ဟင့္အင္း ကိုကို။ကြၽန္ေတာ္ဘယ္တုန္းကမွမိန္းမတစ္ေယာက္မျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္ကိုကို႔ကိုခ်စ္တယ္'။
ကိုကိုကလည္းကြၽန္ေတာ့္ကိုဝန္ခံခဲ့ဖူးတယ္။
"ငါလည္းမင္းကို ခ်စ္ပါတယ္"တဲ့။
