MİDİ'NİN HAYALLERİ

md.

Yorulmuştu artık Midi, bahsetmek istemiyordu bu mevzudan. Ama aşkı peşini bırakmıyordu. Her zaman aklındaydı. Her an. Birini her an düşünmek onu adeta çıldırtıyordu. Düşüncelerini alıp koymak istedi bir kenara. Hatta mümkünse onlardan kurtulmak...

Öyle büyük bir boşluktaydı ki içi yankı yapıyordu. Sesi kendi duvarlarına çarpıyordu. Kendine hapsolmuştu.

Hala mantıklı düşünebiliyordu, doğrunun ne olduğunu görebiliyordu. Ama kalbi her seferinde aklının önüne geçiyordu. Midi biliyordu bu hep böyle olacaktı. Pes etmenin eşiğindeydi bu yüzden. Hiç sevmemiş olmayı dilerdi. En azından onu sevdiğini kendine itiraf etmemiş olmayı. Ama durum ortadaydı ve oldukça iç karartıcıydı. Kendini çok değersiz ve bir şekilde hep es geçilmiş hissediyordu. Ağlayamıyordu. Tıkanmıştı sesi soluğu. İçinde birikiyordu tüm hisleri. Hissedemiyordu.

İhtiyacı olan ne bilmiyordu. Elbette mutluluklar yaşıyordu ama onu bambaşka bir mutsuzluğa iten küçük, buruk, anlık mutluluklar...

Gülüyordu elbette ama hissederek değil. Takılıyordu boğazına gülüşleri.

Yok, mutlu değildi, belki sebepsizdi. Ama nefret eder gibiydi. Her şeyden... Aynı zaman da sever gibiydi.

Amaçsızdı biraz. Soluklandı Midi. Bitsin istiyordu. Çok şanssızdı. Bir şeyler hep ters gidiyordu.

Neden sevmeyi beceremiyordu? Neden sevilmeyi beceremiyordu ya da unutmayı? Gönlüne hiç söz geçiremiyordu. Kaç kez boynunu büktürmüştü oysaki gönlü, onu hep utandırmıştı. Midi hiç kimsenin sözünü bu kadar tutmamıştı.

Her şeyi düşünüyordu en ince ayrıntısına kadar, en mantıklı sonuca ulaşıyordu. Ama sevsin istiyordu, bekliyordu, hayaller kuruyordu. İmkansızdı. Kalbi o kadar acıyordu ki... Özlemi o kadar büyüktü ki aşka...

Uyumak istiyordu çünkü uyurken unutuyordu, bu onun uyuşturucusuydu. En güzeli de rüyalardı. O kadar gerçeklerdi ki... Ve uyandığında kalbi o kadar acıyordu ki... Bitsin istiyordu bu ızdırap. Bir şekilde bitsin. Bunları düşünmeden edemiyordu Midi. Bakışlarını bir noktaya sabitlemişti. Öyle bir noktaydı ki... Orada hayallerine bakıyordu, özlemlerine, imkansızlıklara, umutlarına, acılarına bakıyordu. Kendini arıyordu kendinde. Aradıkça kayboluyordu...