Ursula:Gerçekten çok korkuyorum,bu işten paçayı sağ sağlim kurtarabilecek miyim ? Tanrım...
Hasan la konuşmak,ne kadar doğru ?
fakat burada o kadar ölüyüm ki
hiç bir şey yok
zihinlere ihtiyacım var,içine gireceğim içine parazit olacağım ve kendimi besleyeceğim zihinlere ihtiyacım var.Kendimi birilerine düşündürmeye ihtiyacım var işte ben buyum hahHAHAHAHAHAH
bu boşlukta daha fazla kalamayacağımı anladım ve elime rhytmmer mı aldım.İŞte geliyor.
ne büyük mutluluk,bakıyorum çevreme burası Londra,burası Paris,Tokyo! ve neresiyse işte tatmin etmeyen ruhumla hiç bir bağ taşımayan saysız şehirlerde sırf sanki bir şey olacakmış hissinin verdiği uyuşturucu etki için boş adımlar atıyorum.gece ve gündüz sonra tekrar gece...sonra tekrar gündüz.aynı mekanlar.aynı şehirler aynı şekiller ve tanımadığım insanlar.Nasılda süzüyorum onları.Adeta içiyorum.her biri farklı olsada benim için ne kadar da aynılar ne kadar da etkisizler
Dur bir dakika ! kareoke barı unuttum,belki bu sefer orada ilgi çekici birine rastlarım ya da ben birinin ilgisini çekerim diye düşünüp oraya da gittim tabi.Ve diğer günlerden farklı bir şey olmadı,bir iki bağırıp çağırıp sonra yine her zaman ki gibi kendimi boş kırlara attım,ne arıyorum ? Ne istiyorum?Buna neden bir son vermiyorum ? ne istiyorum ? ne istideğimi bilmiyorum,bir şey istemeli miyim,bilmiyorum sadece kırlardan gelen rüzgar birşeyler fısıldıyor,benimle dalga geçiyor olmalı ama sanki diğer yandan bir şey anlatmak istiyor
