BORA'NIN HİKAYESİ

8 6 0
                                    

keşke hayat masallardaki gibi olsa mutlu sonla bitse tüm yaşanalar. 

Şuan anneme ve sevdiklerime el sallıyordum. Aslı'da koltuğa yerleştikten sonra oda otobüsün penceresinden bizimkilere el salladı. Şuan o meşhur klişelerden olmasını çok isterdim. birbirini seven 2 insan ayrılmak zorundadır. Kız tam otobüse binecekken oğlan "gitme" der ve kız arkasını dönüp sevdiği kişiye sarılıp "gitmiyorum be" der ya işte tam şuan içimden geçenler bunlar.

Ama böyle olmuyordu. Gidiyorduk buralardan. Ne bana "gitme" diyen Bora vardı ne de "gitmiyorum be" diyen ben vardım. Otobüs yavaş yavaş kalkarken Aslı " kalmak ister miydin kardeşim" dediğinde derin bir iç çektim

BORA KESKİN 

"Mert, işte böyle kız binip gitti. En çokta bu koydu be." bütün yaşadıklarımı kardeşime anlatınca böyle bıçak saplanmış gibi oldu. Pişman mıyım diye soruyorum bazen kendime ama hayat pişman olamama bile izin vermiyordu. " Mert, sence gitme deseydim kalır mıydı benimle? Anlatsaydım olanları var mısın savaşmaya dermiydi? 

" Valla abi sen yanlış yapmıssın be. Eğer senin anlattığın gibi bir kız ise o seni bırakmazdı." dediğinde pişmanlık duygusu biraz daha sarmıştı içimi ama artık geçmişti iş işten. gitmişti Çiğdem.

" Sen ne yap biliyor musun ağabey. Bin git otobüse bırak şu mafya bozuntusunu git kızın peşinden." dediğinde yere bakan gözlerimi kardeşimin üstüne dikmiştim. Neler diyordu bu!

HAYAL GÜCÜHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin