3

562 35 1
                                    

‘Newt, ik ben bang … Ik wil weg van deze plaats .’ zei ik . Wel niet echt ik , ik controleerde het niet maar toch zei IK het . Het was vreemd , het lijkt allemaal zo echt . De blonde knappe jongen die mijn hand pakt en met zijn duim over de mijne wrijft . Alsof het ooit echt is gebeurd . ‘Ik weet , ik was ook bang toen ik hier voor het eerst kwam .’ zei de jongen . ‘Doe je ogen dicht en probeer te slapen …’ fluisterde hij . Ik zag dat ik men hoofd op zijn schoot deed en niet veel later in slaap val …

Misschien werd ik wakker door het rare kabaal , of misschien door Aris die schreeuwde in mijn hoofd . Ik weet het niet . Nou , toch werd ik wakker gemaakt op een manier wat me verschrikkelijke hoofdpijn bezorgde . Ik besefte dat ik nooit meer zou kunnen opstaan met de gedachte dat ik in de armen zou liggen van mijn geliefde , of moeder . Dat ik nooit meer zal horen , van een ouder , ik hou van je . De gedachten deden zeer , maar het was de verschrikkelijke waarheid . Net zoals leven en dood . Leven is een mooie , kleurige leugen . Maar dood is de donkere verschrikkelijke waarheid . Doordat ik zo diep in gedachten zat hoorde ik Aris niet eens naast me komen liggen . Ik schrok en kijk hem met grote ogen aan . Zijn aanraking voelde vertrouwt , maar weeral het gevoel alsof ik iemand bedrieg . ‘Sorry , ik wou je niet laten schrikken .’ stelde hij me gerust . Ik glimlachte en draaide me nu volledig om naar hem . ‘Waar dacht je aan ?’ vraagt hij . Ik zucht , het waren domme gedachte . ‘Niks bijzonders , gewoon wat over deze plek enz.’ verklaar ik ‘Wel je doet het echt geweldig .  Toch veel beter als mij .’ zegt hij , hij probeert er humor in te leggen , maar ik glimlach alleen . ‘Hé , lovebirds ! Aan het werk !!’ riep Harriet . We zette ons recht . Harriet gaf Aris een waarschuwende blik . Ik keek naar Aris die blijkbaar ook niet wist wat hij nu wéér heeft mis gedaan . ‘Ze mag me dus blijkbaar niet …’ grinnikt hij . Ik lach en loop naar de keuken . ‘Hoe lang ben je hier al eigenlijk ?’ vroeg hij plots . ‘Wel , wanneer jij wakker werd was ik net aangekomen .’ zeg ik . ‘Wel , ik lag een dag of 2 in coma dus , eigenlijk zijn we tegelijk aangekomen .’ glimlacht hij . Ik lach en loop door . Als we net aan de keuken aangekomen zijn zie ik Sonya naar ons toekomen . ‘Goed geslapen Ally ?’ vroeg ze . Ik knik . ‘Jij ?’ en ze kijkt naar Aris . ‘Dankje , ja , toch iemand die tegen me praat behalve jij en Rachel . ‘ Ik kijk Aris nep beledigend aan . ‘Wel als ik niet goed genoeg ben voor je kan ik maar beter gaan.’ Zeg ik lachend en ik sleur Sonya mee . ‘Ally , kom op , doe niet zo belachelijk .’Lacht Aris wanneer hij naar ons toe komt gerend . Ik en Sonya lachen Aris uit en gaan naar Gwen . ‘Kom laten we ergens anders eten dan hier .’ zegt Sonya wanneer ik net mijn eten heb gekregen . Ik knik en loop met Sonya en Aris mee totdat ik iets besef . Onbewust kom ik tot stilstand . ‘Wat is er ?’ vraagt Aris bezorgd . ‘Wel , waar is Rachel ?’ vraag ik bezorgd . ‘Oh , juist jij weet nog niks over onze jobs . Wel , ik ben de tweede leider Harriet de eerste . Aris is een Medjacker en Yanna is een bouwer . Dan heb je Gwen en Tina , dat zijn alle twee keukenhulpen . We hebben ook nog de snijders , de zwabbers , … Maar dan hebben we ook nog de Renners . Het zijn de snelste de beste en de moedigste van ons allemaal . Ik kijk verbaasd naar Sonya , ze ziet er moedig uit , waarom zou zij geen renner zijn . Renner … Zo vertrouwd , alsof ik al weet wat het is . Wat rondrennen in het labyrint om een uitweg te zoeken .  ‘O’ zeg ik geschrokken en doe mijn hand voor mijn mond . ‘Wat ? Heb ik weer iets teveel gezegd ,’ vraagt Sonya . ‘Nee , laat maar vertel me wat doen ze .’ zeg ik . Ze rolt haar ogen en gaat voort . Aris die me nog steeds bezorgt aankijkt luistert ook aandachtig . Hij heeft er ook nog nooit iets van gehoord . ‘Hé  je zei net dat ik een Medjacker was ? Ik weet niet eens wat dat is .’ zegt Aris . ‘Oh , zei ik Aris ? Ik bedoelde Jo , maar oke als je-‘ ‘Nee ! Ik wil bouwer of renner zijn , wat dat ook is .’ zegt hij . Sonya wou glimlachen bij het woord bouwer maar toen ze renner hoorde verdween haar glimlach als sneeuw voor de zon . Je zag de pijn in haar ogen . ‘geloof me , dat wil je niet …’ zegt ze ‘Eigenlijk lijkt het me ook wel interessant , wat rond rennen ion een reusachtig labyrint om een uitweg te zoeken … ‘zeg ik zonder te beseffen . Sonya en Aris keken me beide geschrokken         aan . Ik kijk hen ook aan met grote ogen . ‘Zeg alsjeblief dat ik bluf .’ zeg ik stil . Aris kijkt ook naar Sonya die langzaam nee schud. ‘Misschien heb je het gewoon eens gehoord terwijl je hier rond liep .’ probeerde ze haar zelf wijs te maken .’ Ik glimlach en loop verder .We gaan tegen de grote muur zitten en eten in stilt ons eten op . ‘Hoe lang is Rachel hier al ?’ vraag ik . ‘Misschien een dag of 2 .’ Sonya heeft haar blonde haren naar achteren op een hoge staart gedaan , haar bruine ogen zijn zo opvallend , ze blinken in het zonlicht .’Regent het hier wel eens ?’ vraagt Aris . ‘Nee , normaal niet . Maar overlaatst was het wel eens beginnen regenen .’zegt ze terwijl ze haar laatste hap neemt .

Not ExpectedWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu