To Fall Apart

Chapter 19

Chapter 19

I woke up late. Hindi ko alam kung anong oras na ako nakatulog kagabi. Parang panaginip ang lahat. Hindi ako makapaniwala na ganito na ngayon.

The sun is already peeking in my room. Hindi pa muna ako bumangon at sandali akong tumitig sa kisame. I cannot help but to smile while touching my lips.

Van and I kissed. We are a couple now. We are real. Damn, I never felt there's this great feeling until today.

Napailing na lang ako at bumangon para makapaghanda na sa araw ko. Mabilis akong naligo dahil nakaramdam ng gutom. I think everyone knows that I'm too lazy to even do my own breakfast. And I am hungry now so I need to get out to buy me some.

Pagkalabas ko ng kwarto ay hindi na ako nag-abala silipin si Papa. Wala naman sya sa bahay. Wala sya ulit and that seems normal. Bumaba ako ng hagdan at nakaamoy ng nilulutong pagkain. Kumunot ang noo ko at bumalik ang tingin sa itaas.

Nakauwi na si Papa?

I shrugged my head and went straightly at our kitchen. Natigilan ako ng makita ko si Van na nakatalikod at abala sa pagpiprito ng kung ano. Napakurap ako sa gulat dahil nandito sya.

Van noticed my presence and he turned around to see me. Halos mapatalon ako sa kinatatayuan ko ng magtama ang mata namin. My heart reacts wildly because of that interaction. Van smirked and I rolled my eyes.

"What are you doing here?" I asked.

Lumawak ang ngisi ni Van at naglakad papalapit sa akin. Hinapit nya ang baywang ko at napakapit ako sa balikat nya sa gulat.

"Good Morning." he said and planted a kiss on my cheeks. I swear, I feel my face burning. Napakurap kurap ako ng bitawan nya ako.

"G-Good m-morning." I said stuttering. Van smirked. Pinilig ko ang ulo ko at mariing pumikit.

"Hungry? I'm almost done." aniya at binalikan ang niluluto. Humalukipkip ako at humilig sa counter top habang pinapanood sya.

"Ang aga mo." puna ko.

Sinulyapan nya ako at bahagyang tumango.

"Maaga ka din palagi sa bahay namin dati at hindi naman ako nagrereklamo." he said.

Nagkibit balikat ako dahil tama sya. Kahit tulog sila nandoon na ako para makikain. Perks of being neighbor with your best friend. Well now... Uh, boyfriend? I smirked with that thought.

"What are your plans for today?" aniya habang nilalapag ang mga pagkain namin. Tinulungan ko sya.

"It's my off. I don't usually do something during my off."

"Let's go out for a date."

Nabitin sa ere ang kanin na sinandok ko dahil sa sinabi nya.

"Date?" di makapaniwalang tanong ko. He nodded. I blinked.

"Yeah." he answered and winked at me. Napangiti ako. Damn!

Parang ngayon lang nagsisink in na kami na talaga. Sya at ako, kaming dalawa. I sighed deeply because I cannot breathe anymore. Napailing na lang ako at nagpatuloy kaming dalawa sa pagkain. Hindi ko alam kung ano ba ang ginagawa sa akin ng lalaking to.

Our breakfast was filled with catching up. We missed some things in each other's life while we're still figuring our feelings. He's listening to intently as I rant on my subjects and school activities. He so attentive and that's what I really missed about him. Nagkwento din sya ng mga nangyari nung iniiwasan nya ako. Hindi ko maiwasang malungkot para sa kanya. But he assured me that everything is fine now.