CİHAT BEY Her Aşk Biraz Ölüm Kokar...

45.Bölüm

İyi okumalar dilerim...

Tuğçe'den anlatım...

Yeniden;

Belki de hayatımda ilk kez böylesine sıkışmış hissediyordum kendimi. İçimi kasıp kavuran bu ikileme inat gözlerimden mutluluk dolu yaşlar akıyordu.

Yeniden...

Belimdeki kollar sıkılaşırken derin bir soluk aldım. Bakışlarım yatağa düştü. Ardından pencere önüne ve duvar dibine.

Kokumu içine çekip "affet" diyerek inledi. Söz konusu onun nefreti ile girdiği günahımdı. O günahtan doğan sevgiyi kabullendi yüreğim. Uzanan ellerine kalbimi hapis etti avuç içlerime hayatını bırakan adam.

Yok sayamadı gözlerim. Onun lacivert harelerindeki acıyı kaldırmadı kalbim. Benim gibi onun da suçu yoktu ki.

Pislik bir adamın ihtirasına kurban giden hayatlar silsilesiydik. Benden cevap beklediğini biliyordum. Dudaklarımı aralarsam konuşamaz hıçkırıklara boğulurdum.

Ellerinin vücudumdan temasını kesmeden ona döndüm yüzümü. Benim gibi o da ağlıyordu.

Peki bir adama aşktan ağlamak bu kadar yakışır mıydı?

Ona yakışıyordu...

Dudaklarında aldım hayat veren soluğu. Avuç içlerimi yanaklarına bastırdım. Hunharca öpüşürken daha çok yaklaştırdım bedenimi. Onun benliği ile harmanlanan ruhumu kendine esir kılsın istedim. Nefesim onun nefesi olurken durmadım.

Daha fazlasını isteyerek inledim ve devam ettim. Kasıklarımın üzerinde hissettiğim baskı ile aklım başımdan tamamen giderken dudaklarım onun dudağından koptu. Saf bir hava doldu ağzımdan ciğerlerime.

Onun dudakları boynumda hüküm sürerken inledim. "Evet, bir değil bin kez daha evet".

Duraksayıp göz göze gelmemizi sağladı. Ellerini kalçamdan sürtüp belime doğru çıkartırken istediğim tek şey onun olmaktı. Bir kez daha onun olmak ve sonsuzluğuna kazınmaktı. Anlını anlıma yasladı. Derin bir soluk alıp pürüzlü sesi ile konuşmaya başladı.

"Hakkım olmadığın halde sana uzandı ellerim. Yeminler verdiğim, hayatımı adadığım intikamımın kilidiydin sen. Kanını kanıma katarak alacaktım öcümü. Olmadı Tuğçe; ben sana vurulduğun anda sol gözünden akan yaşa yenildim. Senin karşında karakterine boyun eğdim. Bu oda sana ilk kez el kaldırdığım yer, sana ilk kez şiddet gösterip canını canından sökmek istediğim yer. Bu eve gömdüğüm her şeyi silmek istemiyorum güzelim. Beni hiç doğmamış gibi baştan yazar mısın güzel karım?".

Ellerimi yine yanaklarına yerleştirdim. Ilık nefesi yüzüme çaparken tebessüm ederek konuşmaya başladım.

"Bizi hiç yaşamamış gibi yazmaya ne dersin? Zor olacak biliyorum ama biz buna değeriz Cihat. Biz yeniden yaşamaya değer yıkımlara sahibiz güzel adam. Nefretimi kazanıp günahına ortak ettiğin benliğime verdiğin sevgiye çok şükür. Ben seni yazmaya hazırım sevgilim. Peki sen her şeyi geçmişte bırakmaya hazır mısın?

Dudaklarıma sert bir öpücük kondurup geri çekildi.

"Eğer istiyorsan bu yüreği sökerim yerinden avuç içlerine bırakırım sonsuzluğumu. Sen istiyorsan her şey geride kalır Tuğçe. Sen istiyorsan ben yeniden doğmaya razıyım".

Dudaklarım büküldü. Öylesine yalnızdık ki, hıçkırığımı tutamadım. Direncim bitti ve ayaklarımın bağı çözüldü bir anda. Kendimi yerde bulacağımı sanırken kucakladı yorgun bedenimi. İlk geceki yatağa oturmamı sağlarken şefkatle sildi gözyaşlarımı.