Hızına yetişemiyorum zamanın.
Belki de ben fazla yavaşım,
Ya da yorgun,
Koşmak için dünyanın arkasından.
Günleri yöneten kim?
Simsiyah bir gölge,
Zamanın çarklarını ne zaman aldı?
Benden bağımsız geçip gidiyor saatler.
Eskiye dönme arzusu artıyor.
Hatıralar biriktikçe bir kitap arasında.
Kimse halinden memnun değil.
O hatıralar yeşermeyecek bir daha.
Söylesene,
Sen kaç yağmuru kuruttun gözlerinde,
Beklerken yaşamanın anlamını
Ve isterken doğmasını güneşin.
Bir bir düşecek aklar saçlarına.
Belki de buna vakit bile kalmayacak.
Kim bilir, ansızın kaparız gözümüzü,
Uzanınca musalla taşına.
25 Ekim 2020
16.22
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ankanın Küllerinden
ПоэзияKırılmış, yarım kalmış bir kalbin hikayesi bu. Unutulmuş bir kalp. Bir yanı hep eksik. Gözleri, elleri hep yalnız. Sahip olduğu tek şey AŞK..
