☆FİNAL☆

129 3 4
                                    

Hocalar ve Muhammed beni ve yerde cansız yatan Hasan'ı izliyorlardı yapacak hiç bir şey bulamamıştık arkadaşım kollarımın arasında can vermişti
Kolları şimdiden çok kan kaybettiği için soğumaya başlamıştı da.
Muhammed o anda ortadan kayboldu az bi zaman sonra gölgeler görünmeye başladı, bu gölgeler Muhammed'in Kabilesindeki cinlerdi evin her yanı onlarla doluydu sonra Muhammed de geldi ve yanımızda yerini aldı hoca hemen büyük bir çember çizdi ve içine girin dedi.
Hocalar girdi ama ben girmeyi düşünmüyordum hasandan ayrılmak istemiyordum baran çabuk çembere gir dedi ahmet hoca.
Umutsuzca ahmed hocaya baktım kafamı sallayarak kollarımın arasındaki Hasan'ı soğuk zemine bırakarak isteksizce çembere doğru ilerledim arkadaşlarım ölmüş iken ben hayatta kalmak istemiyordum, benim için savaş bitmişti ve kaybeden taraf olmuştum çembere attığım son adım ile hocalarım ve cinler birşeyler okumaya başladı onlar okudukça sesler gelmeye başlamıştı
Bu geceden sonra benim için hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı gölgeler gittikçe çoğalıyordu o an karşımıza çıkan silüet ile herkes şok oldu bu kadar cin arasına nasıl girmişti.
Bize bakarak bu gece hepinizin ruhunu o çamurdan olan aciz bedeninizden ayıracağım dedi.
Mehmet hoca söze girerek ey cinnia kimsin ve bu cesareti nereden alıyorsun dedi.
Şerli hocaya bakarak ben d***a
Kabilesinin lideriyim
Lan bu kabilede kaç tane lider var bu ne saçmalık seni duyabiliyorum aciz çamur benden öncekiler hepsi benim oyuncağımdı hepsi birer piyondu bundan sonra tek gerçek benim şu an hiçkimseden değil sadece benden korkmalısın ama geri dönüşü olmayan bir yola girdin ve bu yol senin sonunu getirecek dedi.
Muhammed'in  işareti ile birkaç cin şerlinin üzerine doğru gitmeye  yeltenmişlerdi ki  ortadan kayboldular.  Bu olanlara hiçbir anlam veremiyordum hocalar korkulu gözler ile şerli ye bakıyordu şerli hocalara ve bana bakarak beni hafife almayın çamur parçaları siz de biliyorsunuz ki hepinizin ölümü benim elimden olacak.
o inandığınız Allah'ınız sizi benden kurtarabilecek mi göreceğiz dedi.
O an da herşey karıştı hocalar bir yandan aynı şeyleri okurken bir yandan da iki kabile de birbirine girdi ben de oluşan kaos ortamını izlemek ile yetiniyordum, ne yapacağımı bilmiyordum iki Kabilenin cinleri de teker teker yok oluyordu olaylar çok hızlı gelişiyordu.
Aklıma o an murat geldi dışarıda yatan bedeni Üşüyordu o cinnia'lar
Arasında tek başına kalmıştı birden ayaklandım düşündüğüm tek şey Murat'tı. Hocaların uyarılarına rağmen çemberden dışarı çıktım yavaş yavaş dış kapıya doğru ilerliyordum etrafımdaki onlarca cin'i umursamadan.
Savaşı kaybeden tarafın ben olduğumu Hasandan sonra anlamıştım ama içimde halen yaşama ümidi vardı ''ben Yaşamaz isem kim intikam alacaktı, bu yapılanları kim ödetecekti.''
Bu sorular kafamı kurcalıyordu kendimi Murat'ın cansız yatan bedeni karşısında buldum hırpalanmış,yanmış,yara bere içerisinde olan bedenine yaşlı gözler ile bakıyordum bir anda o şerli karşıma geçti ve izle hepinizin sonu bu dedi.
Sana yemin ediyorum ki ben buradan kurulacağım ve bu yaptıklarının hesabını sana soracağım dedim.
Bu kadar öfkeli ve bu kadar nefret dolu iken ölmeyi aklımdan çıkarmıştım.
Bunun hesabını soracaktım bu gün olmasa da elbet bir gün soracaktım Murat'ın cansız bedenini zor da olsa kaldırdım ve içeriye doğru gittim hocalar halen çemberdeydi ve halen sure okuyordu kucağımdaki Murat'ın cansız bedenini minder'e koyarak hocaların yanına gittim, kızgın gözler ile bana bakıyorlardı belki halkılardı da ama o anki ruh halim çok farklıydı ve şu an o ruh halinden eser yoktu anlık bir şeydi.
Çembere girerek bende sureye başlayacaktım ki birşey fark ettim çember bozulmuştu toz ile çizilen çemberde açıklık vardı ve bu da bizi korumazdı.
Mehmet hocaya döndüm, halen dua okuyordu hocanın gözlerinin içine bakarak hocam çember bozuk dedim. Hoca korkulu gözler ile nerenin bozuk olduğuna bakındı ve hazır tuttuğu toz ile çemberi baştan sona tekrar yaptı
O an şerli yine karşımıza çıktı ve çember sizi kurtarmaz istersem hemen şu an içine girip sizi zevk ile öldürebilirim ama önce korkunuzu tadmak ve gözlerinizdeki kaybettiğiniz umudu izlemek istiyorum dedi.
Şerli her an dibimizde biterek o nefret dolu sözleri ile bizi korkutmaya çalışıyordu
...

DÖNÜLMEZ  [ TAMAMLANDI ]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin