feel something | jung jaehyun

15: sürekli verilen sözler

Gece uyuyamamıștım bir türlü, içimde tuhaf bir endişe vardı, Minjoon'un söylediklerine takılmıştım. Jaehyun'un kolları arasından çıkarak yataktan kalkmıştım. Üzerimi giyinirken o da anında yüz üstü yatıp kollarıyla yastığı kavramıştı. Annesiyle konuşmak istiyordum aslında, ama uyuyor olabilirdi. Şansımı denemek için odadan çıkıp alt kata indim. Işığı yanıyordu ve ben de kapısını tıklatmıștım içeriye girmek için. Girmemi söylediğinde kapıyı açıp içeriye girdim. "Gelmem sorun olur mu?"

Kadın hayır anlamında başını salladığında beni incelemeye başlamıştı. Beni her gördüğünde aynı şeyi yapıyordu.

"Uyuyamadım da.. Sizinle konuşmak istedim."

Bana baktığında gülümsedim. Onun karşısında geriliyordum.

"Seni çok seviyor."

Bunu dediğinde "Sizi de çok seviyor."demiştim. Yüzünde acı bir gülümseme vardı, "Faydası olmayan bir anneyi kim sever ki? Babasına benzediği için oğlunun yüzüne bakamayan bir anneden ne beklenir ki?'

"Dış görünüşleri benziyor, bunu inkar edemeyiz ama o çok müthiş birisi. Babası gibi değil."

"İlerisi belli olmaz. Sen de dikkatli ol."

"Jaehyun benim kahramanım. Biliyor musunuz?"

Şaşırmıştı bu söylediğime ve bir yandan da anlatmamı bekliyor gibiydi. Gülümseyerek "Birisiyle çıkıyordum, onun en yakın arkadaşıydı. Bir gece istemediğim halde bana dokunacakken beni kurtardı. Ben hiçbir şey hissetmemeye başlamıştım, onun sayesinde hissetmeye başladım. Ama hepsi  gerçek duygular. Siz onu tanımak istemiyorsunuz."dedim.

Gitmem gerekiyordu artık, annesi düşüneceğini söylemişti çünkü. Derin bir nefes aldığımda kapıyı kapatıp yeniden odaya çıkmıştım. Yatağa yattığımda Jaehyun'un dibine girmiştim iyice. Ona sarıldığımda beni koluna almıştı ve öylece uyumuştuk..

🌸

Sabahın ilk saatlerinde Jaehyun'u izliyordum. Alnına dağınık bir şekilde düşen siyah saçlarını, bembeyaz tenini, gözlerini, dudaklarını seviyordum ama en çok elimin onunkilerinin içinde kaybolmasını, parmaklarının yüzüme dokunduğunda hissettiğim şeyi çok seviyordum. Ona ait olduğumu anladığım zamanlar ise tam da bu zamandı; uyandığımda yanımda onu gördüğüm  ve şu an olduğu gibi sesini duyduğum zaman.

"Günaydın."

Eli yanağımda gezerken ona yaklaşmıştım. Uykulu gözlerine bakarken sorduğu soruyla azıcık gerilmiștim. "Sen neden uyumuyorsun?"

"Bilmem. Seni izlemek güzel."

Dudaklarımız birleştiğinde ona anında karşılık vermiştim. "Uyu biraz yanındayım."

Gece boyu uyanıp durduğum için uykumu alamamıştım ve Jaehyun'u izlemiştim öylece. Şimdi ise bana sarıldığında başımı çıplak olan göğsüne koymuştum. Saçlarımı öptüğünde "Aklına ne takıldı senin?"diye sormuştu.

"Hiçbir şey?"

"Uyumadıysan bilmediğim bir şey vardır."

Beni kendimden bile iyi tanıması aramızdaki bağın ne kadar güçlü olduğunu anlatmaya yetiyordu. Bacağımı onunkinin üzerine koyduğumda gülmüştüm. "Bir şey yok. Ne olsun ki?"

"Bilmem. Senin bilmen gerekmiyor mu?"

Ona baktığımda beni yeniden kendisine bastırmıştı. "Kapat gözlerini. Tatil nasıl olsa bugün."