Sa Susunod Na Habang Buhay

Prologue

"So, what are we going to do now?" Tanong niya. Nakita kong pumatak na ang mga luha sa mata niya, damn! Those eyes, I'm going to miss those eyes smiling at me, and I hate those eyes crying because of one bullshit thing.

"Let's break up." Diretsong saad ko, i think there's a lump on my throat. Pinilit kong huwag umiyak para ipakitang hindi ko na siya mahal.

"No, please. Sorry, I won't do that again. Please, Kath." He begged at me, for a million times. Ayoko na, hinding hindi ko siya mapapatawad.

"No, one is enough. Pwede ba? Tigilan mo na, maybe we're not meant for each other." I said, straightly looking into his eyes. "You promised that you're not going to cheat." My tears slowly run down into my cheeks. I smiled bitterly and wiped my tears.

Hindi siya umiimik, nakatingin lang siya sakin habang umiiyak.

"This tears, this is the last. I'm not going to cry again, for you. Jerk." I seriously said, ang sakit. Pero kailangan, hindi ko alam kung bakit kami napunta sa ganitong sitwasyon.

"Kath, please..." He kneeled down and then he held my hand. "Kath, don't do this to me, lasing ako hindi ko sinasadya." Patuloy siyang umiyak habang hawak ang mga kamay ko. 

"Kahit pa lasing ka, you know what you are doing that time! You cheated, with my best friend! Tama na, let's end this." Binawi ko ang kamay ko tsaka ko siya tinalikuran. Fuck, ang sakit.

Dahan dahan akong naglakad papalayo habang hawak ang dibdib ko, sobrang bigat sa pakiramdam. Gusto kong bumalik at patawarin siya, gustong gusto. Pero alam kong marami pa ring pipigil samin. Isa na roon ang nanay niya.

"Kath! Please come back." He shouted. Sorry my love, but I'm not going to come back, not again. Not anymore.

Patuloy lang ako sa paglalakad habang umiiyak, pinagtitinginan na ako ng mga tao rito sa mall, habang papunta sa parking lot. Doon naghihintay ang pinsan niya.

Nang makarating ako sa parking lot, I started to look for my car. And I saw it at the middle of the parking lot.

I gently open the door at bumungad sakin ang nag aalalang mukha ni Travis.

"Trav.." Agad akong yumakap sakaniya.

"Wala akong magawa, si Tita kasi." Tinapik niya ang balikat ko tsaka kumalas sa pagkakayakap ko.

I smiled bitterly, "Not your aunt's fault, it's mine." Pinunasan ko ang luha ko tsaka ko siya sinabihan na lumipat na sa shot gun seat.

"Kath, babalikan mo ba siya?" Tanong niya bigla sa kalagitnaan ng biyahe, Ihahatid ko siya sakanila habang maaga pa. Huminto ako saglit dahil sumakit nanaman ang ulo ko.

Napabuntong hininga ako tsaka tumango, "Oo, kung magkakaroon pa ako ng isa pang.." biglang dumilim ang paligid, I heard a beeping sound inside my head.

"Kath?! Kath gumising ka!" Nakita ko ang pag iyak ni Travis habang kino-contact ang mga magulang ko.

And here I am, I am Kathryn Bernales and I had a car accident back when I was 19.