Herkese merhabalar🧡
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir😌
Öncelikle ülkemizin geçirdiği zor durumdan dolayı kısa bir şey paylaşmak isterim.İzmir'de olan deprem için hepimize geçmiş olsun.Ölenlere Allah'tan rahmet,yaralılara acil şifalar dilerim.İnşallah daha beter depremlerle karşılaşmayız.😞😞
Yeni bölümle karşınızdayım.Bölüm öncesinde sizinle paylaşmak istediğim bir konu var.Sizce hikayeye karakter tanıtımı eklemeli miyim?Özellikle diziyi izlemeyen okuyucular için.
Eğer diziyi izlememiş bir okuyucuysanız bu yararlı olabilir.Çünkü hikayem diziden esinlenerek yazılan bir hikaye.Ve olaylar bağımsız gidiyor.Kendim kurguluyorum.Ve hatta yeni karakterler katmaya çalışıyorum.Diziyi izlemedim deyip okumaktan vaz geçen veya okumak isteyip okuyamayan hatta ve hatta okuyup karışık gelen okuyucularım için böyle tanıtımsal bir bölüm hazırlayabilirim.Düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız çok sevinirim.Şimdiden çok teşekkür ederim.🙈
O zaman hikayeye geçebiliriz artık...💃🏼💃🏼
Bölüm hakkında yorumlarınızı merak ediyorum.Oylamayı da unutmazsak çok sevinirim.
Herkese keyifli okumalar dilerim.
* * * * * * *
''Umut dalga dalga zihnimi kaplıyor ve ben karanlık gecelerde hiç fark etmediğim yıldızların ışığıyla büyüleniyorum.''
(alıntı internetten alınmıştır.bana ait değildir.)
******
Medyadaki şarkıdan ;
🎼Let me take your hand,I'll make it right,
🎼I swear to love you all my life,
🎼Hold on, I still need you...
*******
🎼(Elini tutmama izin ver,her şeyi düzelteceğim ,
🎼Hayatım boyunca seni sevmeye yemin ediyorum,
🎼Dayan,hala sana ihtiyacım var...)
💫💫💫💫💫
Feriha :
Uyandığımda gün yeni doğuyordu.Diğer gecelere kıyasla daha iyi uyumuş,daha dinlenmiş hissediyordum.Yerimden doğruldum.Emir'e hissettirmeden yerimden kalktım.Yavaş adımlarla mutfağa gittim ve kendime su koydum ve camı açarak içeri temiz hava girmesini sağladım.Mutfak masasına oturdum.Fırının saati 6:38'i gösteriyordu.
Hande gittikten sonra onun söylediklerini kafamda bir kaç kez tekrarladım.Ona veda etmeliydim.Artık zamanı gelmişti.Ya da ben öyle hissediyordum.Her neyse işte...
Vedalar zordur.Bunu biliyordum.Ama en zoru geri dönmeyecek olanlara veda...
Çünkü geri dönmeyeceğini bilince insan umut edemez.
Aslında insanlar hep umut etmek ister.Hayatlarının her anında umutlara bağlı kalırlar.Ama bazende beklentiler üzer.Kırılır ve darmadağın oluruz.Ama yaşıyorsak,nefes alıyorsak bir gün o enkazdan o dağınıklıktan çıkarız ve toparlanırız.Bunu bazen kendi kendimize başarabiliriz.Bu insanlar bana hep güçlü gözükürler.Aslında onlara özenmiyorum diyemem.Ama ben bunu başaramadım.Kendi başıma toparlanamadım.Gücüm yeterli değildi.Ya da gücümü kullanamadım.Bilmiyorum.Tek bir şeyi biliyorum bazı adımlar atmanın zamanı gelmişti.Artık daha fazla dağınık kalamazdım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Her Şeye Rağmen
Romantizm"...Bu zamana kadar bir sürü şey yaşamıştık ve birbirimize dönmeyi başarabilmiştik.Peki bu her zaman böyle mi olacaktı? Her şeye rağmen yine birbirimize dönebilecek miydik?" Hepinize yeni hikayemle merhabalar.Hikayem Emir&Feriha üzerine kurulu.Ama g...
