ODAMDAKİ SIR (Tamamlandı)

9. BÖLÜM- "Fotoğraf"

Oy atmayı ve yorum yazmayı unutmayın. Fikirleriniz benim için çok önemli ^^

Bölüm sonunda görüşmek üzere, iyi okumalar ...

---

9. BÖLÜM- "Fotoğraf"

"Ne yapacağını bilemediğin anlarda bile, mutlaka bir çıkış yolu vardır. Çıkışı bulmak senin elinde..."

Yaklaşık iki haftadır yaşadığım duygu karmaşası, ellerimin titremesine ve soğuk terler dökmeme neden oluyordu. Bazen korku, bazen şok, bazen mutluluktan... Şimdi mi? İşte tam da şuan yine elim ayağım titriyor ve soğuk terler döküyorum. Çünkü ne yapacağımı ve anneme nasıl bir bahane sunacağımı bilmiyorum. Tekrar ve tekrar bir çıkmazın içerisindeyim...

"A-anne" diyebildim sadece. Ne söyleyebilirdim ki? Enes'in burada olduğunu kabul edebilirdi, peki ya kaza geçirdiğini ve kolunun alçıda olduğu gerçeğini? İşte buna asla boş veremezdi. 

"Sana diyorum Aymira, bana neden yalan söylediniz!" 

Şu durumda yapabileceğim tek şey doğruyu söylemekti. Aksi durumda her şey daha fazla karmaşık bir hal alırdı. Elime yüzüme bulaştırırdım. Büyük bir cesaretle konuştum,

"Evet anne, Enes bir süredir burada, lütfen hemen sinirlenme. Her şeyi anlatacağım." Tıpkı top oynarken vazoyu kırmış bir çocuk edasıyla konuşuyordum. Yatağımın ucuna oturdum ve derin bir nefes alıp konuşmaya başladım,

"Anne... Enes'in buraya gelmesi benim için de sürpriz oldu. Yani şunu söylemeliyim ki, yani... aslında... demek istediğim."

"Aymira, kızım ne diyorsun? Anlamıyorum. Açıkça anlat şunu!" 

Allah'ım yardım et.

"Anne, Enes bir kaza geçirdi."

"NE?! Ne kazası?"

"Öncelikle o iyi. Anne... Enes'e araba çarptı."

"Ne? Kızım sen ne diyorsun? Nasıl oldu? Ne zaman oldu? O iyi mi? Nas-" derken sözünü kestim, "ANNE! Sakin ol. Enes gayet iyi. Ufak bir kazaydı sadece. Şu an gayet iyi. Sadece kolu kırıldı ve alçıda. Ama o iyi. " 

"Aymira sen benimle dalga mı geçiyorsun! Enes nerede, yanında mı? Sesini duymak istiyorum. Allah'ım yardım et!" Şimdi ne diyecektim?

"Anne, ben yurtta kaldığım için onu yurda alamadım. Bu nedenden ötürü bizim yakınlardaki erkek yurdunda bir arkadaşımın yanında kalıyor. Şu an yanımda değil. Ama o iyi gerçekten."

"Kızım sen beni delirtmek mi istiyorsun? Allah'ım birde normal bir şeymiş gibi anlatıyor!"

Sonrası annemi yatıştırmakla geçti. Telefondan her ne kadar zorlansam da olan biten her şeyi anneme anlattım. Bir türlü sakin olamadığı için de Enes'i aradım ve üçlü konferans yaptık. Önümüzdeki yarım saat annemin bağırışlarıyla ve azarlamalarıyla geçti. En sonunda sakinleşebildiğinde son kez Enes'in, İstanbul'a dönmesini söyledi. Her ne kadar itiraz etsem de annem ve babam işleri dolayısıyla buraya gelemeyeceğinden, Enes'in derhal dönmesi gerekti. 

Daha fazla itiraz etmedim, daha doğrusu edemedim, ve kabul ederek telefonu kapattım. Şu durumda yapabileceğim tek şey Enes'e en yakın tarihteki bileti almaktı. 

Telefonu kapatır kapatmaz internetten Enes'e en yakın tarihe bir bilet aldım. En yakın dediğim de bu akşamdı. Otobüsü bu akşam saat sekizdeydi. 

Sonrasında tekrardan Enes'i aradım ve akşam otobüsü olduğunu söyledim. Her ne kadar öfkelense de gitmek zorundaydı. Çünkü annem ancak bu şekilde rahat ederdi.