SLAP ME, YOU'RE MINE [On-Going]

Chapter 34

SLAP ME, YOU'RE MINE

Chapter 34

Forgotten Memories

SAFAIA PRIMROSE

“Bata, anong pangalan mo?” inosenteng tanong ko habang mahigpit ang hawak sa kwintas na binigay niya sa akin.

Narinig ko naman ang mahina niya pagtawa. “Hindi ako bata ‘no,” natatawang pagkontra niya sa sinabi ko.

Napakamot naman ako sa ulo. “So, ano ngang pangalan mo?" pag-uulit ko sa tanong ko habang diretsong nakatitig sa mga mata niya.

Mas lalo naman siyang napangiti. “Why are you asking?” pilyong sagot niya.

Napanguso naman ako. “Because I'm curious. I want to know your name because I wanted us to be friends,” pangungulit ko pa.

Saglit naman siyang natigilan. He stares at me, looking amuse, bago umangat ang sulok ng labi niya. “And why do you want us to be friends?” tanong ulit niya at binigyan ako ng nakakalokong ngiti.

Umayos naman ako ng pagkakaupo as I gave him a wider smile. “Because you are nice to me! My mom told me that I should became friends to people that are nice to me!” excited at masiglang sabi ko with matching palakpak pa dahilan para muli siyang matawa.

“Is that so? Then, allow me to introduce myself,"  aniya at saka inilapit ang mukha. “My name is South Charlestone Graey,” pagpapakilala niya. “How about you? May I know your name, cry baby girl?” nakangiti ngunit nang-aasar na sabi niya.

Agad naman naglaho ang ngiti sa labi ko as I heard  what he just called me. Did he just call me a crybaby? How dare he!

“I'm not a cry baby!" protesta ko with a pouty lips saka nag-cross arm sa harap niya

I heard him laugh.

“Yes, you are," natatawang sabi niya.

Lumapit siya at ginulo ang tila pugad kong buhok, because it has been a long time since the last time I comb my hair.

He smiled at me, cupped my face, and gently wiped away my tears. “See? You are even crying right now.”

Nakagat ko naman ang ibabang labi ko as I tried to stop my tears. “It's because you are bullying me! I hate you! Ang bad bad mo! You are a bully!” mangiyak-ngiyak na sabi ko.

Namilog naman ang mata niya dahil sa sinabi ko ngunit nang makabawi ay tinawanan niya lang ako.

“Hey, kasasabi mo lang sa akin kanina na nice guy ako, bakit bigla akong naging bully?” pilyo ang ngiti na tanong niya.

Inis ko naman hinampas ng maliit kong kamao ang braso niya. “Because you are making fun of me! It's not even funny,” nakasimangot na sabi ko.

Hinila niya naman ako at saka marahan hinaplos ang buhok ko. “Alright. I'm sorry. I won't do it again."

Nag-angat naman ako ng tingin. “You promise? You won't bully me again?” I asked, teary eyed.

Nginitian niya naman ako saka marahan tumango. “Yes. I won't do it again. So, stop crying,” malambing na sabi niya as he dried my tears.

“I won't cry if you call me Safaia instead of a crybaby,” I said with pouty lips.

Natigilan naman siya sa pagpahid sa luha ko at saka mahinang natawa. “Alright. I will call you Safaia. Can you stop crying now?”