September 12, 2018
"Why people of this room loves to play chess?" tanong ng koryanong kaklasi namin last year.
Ngayon di namin classmate siya classmate, pero madalas siyang dumadalaw dito sa section namin.
"Because they know how to play it." Sabi ni Jaime. Hinting something to Peter.
Umalis si Peter nang marinig niyang may umaawit sa labas.
Jaime stopped for a moment.
Ano namang iniisip ng babaeng 'to?
Was she planning to checkmate me with that pawn?
Ako talaga ang pinaka magaling sa klase na'to. Minsan lang naman ako natatalo nitong si Jaime. Kapag ganyan na ung tingin niya sa laro parang may gagawin siyang mag papa-tapos na sa laro.
"Birthday ni Rebecca ngayon," I chatted.
"Ahh..." sabi niya lang nang hindi binibitawan sa tingin ang mga piyesa niya.
But she made the wrong move.
Mukhang mananalo na naman ako dito!
"Ikaw na," sabi ko nang mahalata kong naka tulala nalang siya.
"Anong ginagawa mo Jaime," I commented to her unprepared move.
"Wala ka yata sa sarili mo-- pinapakain mo lang mga officials mo," komento ko, ngiting panalo na naman.
"You love it, anyways when I'm losing. Pinagbibigyan lang kita." Sabi niya pa ng naka ngiti.
"Wala, talagang mananalo talaga ako ngayon." I defended.
"Ano? Gusto mo pa?" Di naman sa talaga nag aalok, inbitado kasi ako sa handaan sa kabilang section.
Nang umiling siya. "Good. Ayoko na din," tsaka ako natawa, sabay iwas. Akmang mangungurot na naman kasi siya.
Buti nalang dumating sina Krystal para aliwin siya.
--
BINABASA MO ANG
It's Jaime Perez
Short StoryThis is a fictional work. All things included in this story is purely from the writer's creativity and imagination. Nothing is made that parallels with the present reality. This only serves for entertainment, and not to offend any of the extreme.
