⚜️CONTROL⚜️

♟Şaytanın Oğlu♟

"Taehyung, elini yıkadın mı?"

"Evet, artık elimin hâlâ bende olduğundan eminim. Bu gerçekten rahatlattı."

"Gerizekalı, keşke yıkamasaydın. Şimdi bütün vücudumuzu görünmez yapacağız da."

"Ne alaka?!, ben aynı korkuyu bir daha yaşayamam."

"Yaşayacaksın. Kukla adamların yuvasına gireceğiz."

"Bizi öldürmek falan mı istiyorsun? Ah pardon, sen ölmüyordun değil mi? Bu yüzden rahatsın. Senin ne kadar gerekmese de benim korumam gereken bir canım var."

"Ve~ bu benim umrumda değil. Bu yerde benim kontrolüm altındasın. Benim dediklerim dışında bir hareket yaparsan ölürsün. Ve inan bana, acımazlar."

"Ah öyle mi? Seni burada bıraksam tek başına birşey yapamazsın."

"Bana yardım etmek için yanımda değilsin. Geldiğin yere geri dönmek içinsin. Sanki ben şeytanın oğlu ile aynı yerde durmaya bayılıyorum."

Ne dedim ben?!

"Ne dedin sen? Şeytanın oğlu ha....bak işte bu hoşuma gitti. Bunu bildiğin hâlde böyle konuşabiliyorsun demek ki?. Hadi ama jennie, kendi canım için burada olduğumu biliyorum. Ama sen, nasıl kurtulduğunu bile bilmiyorsun."

Bu niye böyle konuşuyor ya. Ve gerçekten şeytanın oğlu mu? Dalga geçiyor ya. Niye ciddiye aldıysam. Bir laf dedim burnumdan getirdi. Dizilerin tapusunu almış olduğu uzun bakışmamız ardından elimi duvara sürmüş ve kendimi görünmez yapmaya başlamıştım. O da çok beklemeden beni dediğimi istemeyerek yapmaya başlamıştı. Ortamda ki bu gerici sessizlik, kelimelerin ağzımdan istemsizce çıkması ile bölünmüştü.

"Bazen çok korkutucu oluyorsun. Çok anlaşılmazsın ve ben de seni anlamak, çözmek istemiyorum ama kendini benden üstün görmeyi bırakmalısın. Beni hafife alıyorsun. Ve inan bana, ben, sana bu düşüncelerini parçalanmış bir şekilde geri teslim edeceğim. İster insan ol ister başka birşey, sen aciz bir erkekten başka birşey değilsin. Ben senin himayen altında ki piyonlardan biri değilim. Sen karşı takımın taşlarından birisisin ve ben, oyunu kazanmak üzere olan oyuncuyum. Umarım dediklerimi anlamışsındır."

Yüzünün sadece bir kısmı kalmıştı. Beni dinlediğini biliyordum. Dudaklarını da kapatmadan önce yan bir gülüş sundu ve tamamen kayboldu.

"Jennie, tek bir taş, oyunu tamamen değiştirebilir. Ama özgüvenini sevdim. Belki bir daha ki sefere, hı?"

Ensemde hissettiğim soğuk nefes bu sefer ruhlara değil, onlardan daha tehlikli olduğunu düşündüğüm taehyung'a aitti. Hafif bir irkilsemde daha da beklemeden ben de kendimi tamamen görünmez kıldım. İkimiz de aynı toz ile görünmez olduğumuz için birbirimizi görebiliyorduk. Onda biraz d3ğişiklikler vardı. Gözleri daha demin ki haline göre daha kırmızıya çalan bir haldeydi, saçları da aynı şekilde. Çok takmadım.

Ve önden yürüyüp, mavimsi taşın oraya doğru ilerledim. Orası hem kuklaların yuvasına, hem de kendimizi korunmanızı sağlayacak olan yere götürecek yollar vardı.
Taşı var gücümle ittim ve geçidi görünür hâle getirdim. İlk gelişimde buraları bir daha kullanacağımı tahmin ettiğim için bazı işaretler bırakmıştım. İp merdivenlerden inerken taehyung'un tuhaf sessizliğine az da olsa şaşırmıştım. Sanki zaman geçtikçe çocuk kırmızılaşıyordu. Bu, içimde ki onu dövme isteğini nedensizce arttırıyordu.

Merdivenin sonunda atladım ve yere hafif bir iniş gerçekleştirdim. Sessizlik hep hoşuma gitsede, şuan çok tuhaf hissediyordum. Sanki o konuşmadan sonra taehyung az da olsa değişmiş gibiydi. Kötü manada.....

●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

Kuklalar bu şekilde. Eğer pamuk prenses'in maceraları filmini izlediyseniz bilirsiniz zaten. Onlardan.
Evettt uzun zaman sonra yb attım ve galiba yine uzun bir zaman yb gelmiyecek. Eğer olursa aklınızda bir fikir, teori oluşursa 0.1 bölümünde ki uygun yere yazarsanız sevinirim. Veee finala çok kalmadı. 5-8 bölüm falan sonra final. Sizleri seviyorum, iyi geceler~~~