SAFDERUN

🌙SAFDERUN¹🌙

-Anne! Çok acıktım.

-Tamam biraz daha sabret Fla!

-Öff. Clei dışarıda mı?

-Evet.

Fla mutfaktan ayrılıp kapının önüne gelmişti. Gözlerini meydana çevirmiş, Clei'ya bakınıyordu. Ama hiç bir yerde gözükmüyordu. Fla kendi kendine:

-Nerede bu çocuk??

Etrafa bakarken aklına bir şey gelmişti. Fla:

-Kesinlikle sihir tozu dükkanında!

Kanatlarını açarak gökyüzüne çıkmıştı. Ve tek tek bütün sihir tozu dükkanlarına bakıyordu. Hepsine bakmıştı.

Ne Clei vardı ne de her zaman yanında gezdirdiği Unıcorn'u? Fla arkasını döndüğünde şelalenin önünde çimenlere yatmış Clei'yi görmüştü. Yere uzanmış gökyüzünü seyrediyordu. Fla sessizce kendini farkettirmemeye çalışarak ona yaklaşıyordu.

Fla Clei'nin gözlerini kapatmış sesini kalınlaştırarak:

-Bil bakalım ben kimim?

Clei:

-Abla sen misin?

Fla gülmemek için kendini biraz zor tutuyordu. Ve birden gülmüştü ellerini Clei'nin gözlerinden çekerek. Clei arkasını dönerek:

-Abla!

Fla:

-Sen nerelerdeydin ha? Onu söyle bakalım! Sabahtan beri ortalıkta gözükmüyorsun!

Clei:

-Abla.

Fla:

-Evet?

Clei:

-Ben yakışıklı mıyım?

Fla gülerek:

-Ne?

Clei:

-Yakışıklı mıyım dedim.

Fla:

-Ah işte giderim var.

Clei:

-P-peki kanatlarım güzel mi?

Fla:

-Bence güzel de neden sordun?

Clei:

-Bilmem.

Fla:

-Hadi be! Bir nedeni vardır! Söyle!

Clei:

-Peki-

Fla sözünü keserek:

-Soru sorma.

Clei:

-Ben şimdi yarın ilk kez 'Peri Akademisi'ne'  başlayacağım ya. Beni beğenirler mi?

Fla:

-Kim beğenecekmiş seni??

Clei:

-Ş-şey.

Fla:

-Hmm kızlar değil mi?(gülerek) boş ver bu işleri. Öğreneceğini öğren dışında pek bir şey düşünme.

Clei:

-Abla peki sen?

Fla:

-Ee evet ben?

Clei:

-Senin sev-

Fla:

-Yok. Olmasına da gerek yok.

Clei:

-Peki be-

Fla:

-Sorma hadi. Annem merak edecek. Eve gitmeliyiz!

Clei sözünü bitiremeden ayağa kalmıştı. Fla ise gözünü bir yere dikmişti. Clei:

-Nereye bakıyorsun?

Fla umursamamazlıktan geliyordu. Ve bakmaya devam ediyordu. Fla sessizce:

-Orada birisi var...

Clei onun baktığı yöne bakarak:

-Hani? Nerede?

Fla:

-Orada.

Clei:

-Orada bir ağaç var abla?

Fla:

-Orada...

Ağaca bakıyorlardı. Clei:

-Bence gidelim.

Fla:

-Hayır... Olmaz. O orada.

Clei:

-Abla kim orada!?

Fla gözünü ayırmıştı ve başını öne eğmişti. Ellerine bakıyordu. Clei:

-Ben gidiyorum.

Clei arkasına dahi bakmadan gitmişti. Fla ise ellerine bakıyordu ve yumruk haline getirerek:

-Oradasın biliyorum...

Etraf gecenin baskınlığıyla kararmaya başlamıştı. Ama Fla yerinden kıpırdamadan bakıyordu. Başını kaldırmıştı ve ağaca bakıyordu. Ağaca doğru yürümeye başlamıştı. Yaklaşıyordu daha ve daha da...

Ağacın dibine gelmişti. Yaprakları rüzgarla dans ediyordu adetâ. Fla yavaşça elini kaldırmıştı. Ve ağacın gövdesine koymuştu. Rüzgâr artmaya başlamıştı. Hava daha da kararıyor. Şiddetlenen rüzgarla yapraklar bir bir ağaçtan ayrılıyordu. Fla:

-Beni duyuyorsun...

Ağaç öylece duruyordu oysa ki. Yapraklar tek tek düşüyordu yere. Ağaç kurumuş gibiydi. Yapraklar yoktu. Birisi hariç. Bir yaprak duruyordu yerinde. Sallanıyordu ama kopmuyordu ağaçtan. Ağacın dalları hareket etmeye başlamıştı. Fla elleni ağaçtan çekmişti. Rüzgâr hala devam ediyor ve ağaç daha da sallanıyordu. Rüzgâr sanki sadece ağaca esiyordu. Başka bir yerde, evlerde kıpırtı bile yoktu.

  Ağacın son yaprağı da düşmüştü. Fla bir şey olduğunu hissetmişti. Ve avucunu açarak yaprağı almıştı. Rüzgâr dinmiş dallar yerinde duruyordu. Ve ağaçta tek bir yaprak dahi kalmamıştı.

Fla arkasını dönmüş eve doğru ilerliyordu. Ve elinde ki yaprağa bakıyordu...

"The World İs Not A Lie, İt's What Makes İt A Lie"