Love and Lies : Van's Story

Chapter 1

"I'm sorry Angie" ang sabi ko sakanya habang hinahabol ko sya.

"No! Don't touch me! Ayaw na kitang makita!"pagpupumiglas nya, inabot ko ang kamay nya pero tinanggal nya agad ito

"Please Angie let me explain.."

"No Van! I dont wanna hear any explanation!" Sabi nya sakin habang tumutulo ang luha sa mga mata nya at bigla nya akong sinampal

"Please ... Would you please listen to me just for once??" sabi ko sa kanya habang sinusubukang hawakan ang kanyang mukha.

"For what Van??, para lokohin mo nanaman ako?

Para paikutin mo nanaman ba ako??? " at natahimik ako bigla dahil hindi ko alam ang sasabihin ko. Pakiramdam ko mas masakit pa ang mga salitang narinig ko kesa sa sampal na binigay nya sakin. I've never thought na ganun pala ang tingin nya sakin.. Na pinapaikot ko lang sya..

"Listen to me Angie.. Hindi kita pinapaikot at hindi kita niloloko."

"So ano??!! Nagpapakatotoo ka?? Ay wow ang galing mo ding lalaki ka no? Ang bilis mo akong napaniwala dati na mahal moko! Ang ako namang tanga minahal kadin... Tapos anu yung nakita ko?!!! Ha!!!! You fucking slept with another girl!! You son of a---" hinalikan ko sya sa labi para matigilan nasya sa pag iiskandalo.

"No.. Babe I was framed-up. Please... Believe me... Babe please..." Di ko na napigilan ang luha ko habang napansin ko din na natahimik na sya. Pero lumayo sya sakin ng kaunti

"Ayaw ko na.." At yun ang mga huling salitang narinig ko mula sa kanya.

"What??? Angie no! We cant! I mean we dont have to ! Hindi natin kailangang maghiwalay.. Pag usapan natin to babe! Wait! Babe! Angie!!"

I was scared of what will happen to me now.

I've never thought na i feframe-up ako ni Vanessa.

Nagpakalunod ako sa alak at inaliw ko ang sarili ko sa usok ng sigarilyo.. I've never smoked before pero parang kailangan ko ng bagay na makakapag pagaan ng loob ko. But the more na nilalagok ko ang alak at hinihithit ko ang sigarilyo lalo akong nalungkot. .

Ilang gabi akong uminom at nagpakalasing and finally i decided to end my pain..

Dumeretso ako sa daan at naglakad ako papalayo ng apartment. Sinigurado kong wala ng nakakakilala sakin sa paligid
bago ko tinuloy ang balak ko..

I watched the lights go from red to green and finally took my steps papunta sa rumaragasang daloy ng trapiko at bigla ko nalang naramdaman na may bumanga sa may tagiliran ako at tumilapon ako ng ilang metro mula sa posisyon ko. Then all i can see is flashing lights that are fading away ....

.

Slowly

And

Slowly

.
.................................................................................

Ginising ako ng alarm clock ko ng 7 o clock at di ko mapaliwanag ang pakiramdam ko..

Napanaginipan ko nanaman yun hayy... Lagi ko nalang .Anu ba naman yan haha.. Minsan panga nagigising ako ng hating gabi , I was calling for somebody whom I dont even know ... Dapat yata binabawasan ko ang panonood ko ng movies. Nagmumukaha nakong chicks haha.

I got up from bed and hurried to my bathroom and took a shower.

After that i stepped out of the shower area at nagpunas na ako ng katawan at nakita ko nanaman ang marka sa may tagiliran ko. I dont know kung saan ko nakuha to.

"Balat ko kaya to?" Sabi ko sa sarili ko. Pero parang tahi. Habang inaalala ko ay biglang sumakit ang ulo ko. So i just dressed up and hurried to go down to cook breakfast.

I prefered living alone. Even though pinipilit ako ng mom ko na maghire ng katulong.

A year after I got out of the hospital.
Pinilit ko silang humiwalay na ako sa kanila dahil feeling ko ay pabigat nako.

But I wonder why I was hospitalized.
They said that I was in coma for a month but they wont tell me the reason why . kahit na anong pilit ko

..

It was 8:30 when I got to our family's company at sinalubong ako ng mga empleyado namin.

"Good morning sir Van" bati nung isang babaeng empleyado.

"Good morning" bati ko din naman.

I went straight to my Dad's office dahil sabi nya may sasabihin daw sya sakin na importante .
But I stopped before I reached the door.
Its not that i dont like him.
In fact i really love my Dad.
He means the world to me ,well aside from my Mom and my job.
But i dont trust him this time .
Kasi kapag sinasabi nyang "importante" ibig sabihin ehh hindi naman talaga importante yon,well para sakin lang naman.
He called me and told me to come up to his office, at sumunod naman ako hayy.. I never thought of my father to be too controlling.

pumasok na ako ng opisina nya

"Son this is Vanessa." Dad proudly introduced the girl

"Van" sabi ko, ngumiti ako at inabot ang aking kamay sa kamay nyang nakaabang.

"Wait Vanessa?"-- i murmured to myself

" Do I know you miss?" I asked her and she nodded.

"We are very close friends hihihi. Diba tito?. " at tumango naman si Dad.

"This might be rude miss but.. I dont remember you but i think i've heard your name before..." I told her

"Ohh darling its ok.. I guess we can both start again differently " she laughed" and malay natin we both---"

"Ahhh...!!!" Sumakit biglang ang ulo ko.
at nahilo ako

"Are you ok???" Vanessa asked.

Then there where flashing of events inside my mind.

"hotel.."

"beach"

"Vanessa"

"Angie"

nagulat silang dalawa nung sabihin ko yun. pero nagulat din ako kasi hindi ko din alam kung saan ko galing ang mga yun..... that dream..... the ones that felt so real..

"Van! what are you saying son??" dad asked

"ohh .. uhmm. im sorry dad. sumakit lang ulit yung ulo ko. "

"you need anything?? water?"

"yes dad. and my meds. please"

then nagmadali syang lumabas ng office nya at pumunta sa opisina ko.

----------

after kong makainom ng gamot ay naging mabuti naman na yung pakiramdam ko.

I felt so much pain but I dont know where did that came from. hayy nababaliw na yata ako haha..
nakakahiya tuloy kay Vanessa.

one thing that I know is that. There is something wrong... pero hahayaan ko nalang siguro muna. wala naman magagawa yung pagtatanong ko. hindi rin naman sila magsasalita if ever na magtanong ako sa kanila.

but I wonder...

who's Angie?