Όμορφη Καταστροφή.

Κεφάλαιο 15

Ο ήλιος ξεκίνησε σιγά σιγά να απλώνει τις ακτίνες κατά μήκος  του απέραντου ουρανού και εγώ δεν είχα καταφέρει ακόμη να κλείσω τα μάτια μου. Έπειτα από την συνάντησή μου με τον Γιάννη βρισκόμουν σε υπερένταση. Δεν μου πήρε πολύ ώρα να τον ηρεμήσω και κατέληξε να κοιμάται στην αγκαλιά μου. Δυστυχώς όμως δεν γινόταν να καθίσω άλλο στο πλάι του – ακόμη και εάν κατά βάθος το ήθελα. Δεν ήθελα όμως να μάθει πως μου τα εξομολογήθηκε όλα, ούτε το ότι τον παρηγόρησα όταν συνέλθει από την μέθη του. Έτσι αφού τον ξύπνησα του ζήτησα να μου πει που μένει για να τον πάω. Στην αρχή αρνήθηκε, έπειτα όμως , μου είπε. Ευτυχώς για εμένα δεν έμενε πολύ μακριά, δεκαπέντε λεπτά δρόμος . Είκοσι λεπτά και αρκετό κουβάλημα αργότερα, είχα φτάσει στο σπίτι του. Τον τοποθέτησα στην αιώρα που βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού του και προσευχόμουν να μην θυμόταν τίποτε όταν ξυπνήσει από το χθεσινό βράδυ.

Αυτή τη στιγμή είμαι σε μία ταράτσα και θαυμάζω την ανατολή του ήλιου, που αργά αργά  δίνει ζωή στον κόσμο και μου δείχνει  πως μια καινούρια μέρα ξεκινάει. Όλα είναι ήρεμα γύρω μου αλλά το μυαλό μου βρίσκεται σε μία αποκρουστική φασαρία .

Ενώ θα έπρεπε να σκέφτομαι τον Πάνο και το όμορφο ραντεβού μας βρίσκω τον εαυτό μου να ανησυχεί για τον Γιάννη και για την θλιβερή κατάσταση που βρίσκεται . Κανονικά δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρει καν η ύπαρξή του αλλά η καρδιά μου δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό. Ηλίθιο όργανο που δίνεις και παίρνεις ζωές.

Ήξερα και ξέρω πολύ καλά πως ο Γιάννης θα μετακόμιζε – ή τουλάχιστον έτσι μου είχε πει όταν πρωτογνωριστήκαμε – και πως δεν θα τον ξανά-έβλεπα παρά μόνο όποτε η μοίρα μας το όριζε. Το μόνο που κάνω πλέον , είναι να ελπίζω πως θα εξαφανιστούν αυτές οι χαζές πεταλούδες και η ηλίθιες σπίθες που νιώθω κάθε φορά που βρίσκεται  κοντά μου.

Ο Πάνος από την άλλη ήταν κάτι διαφορετικό. Είναι πάντα γλυκός μαζί μου και δείχνει με απροκάλυπτα το ενδιαφέρον του για εμένα , γεγονός που με κολακεύει απίστευτα. Είναι όμορφος και ένας σωστός gentleman, αλλά δεν νιώθω όπως νιώθω όταν αυτός είναι κοντά μου. Νιώθω έλξη για αυτόν αλλά με ένα πολύ αθώο τρόπο. Λείπει η ένταση- το πάθος –αν μπορεί φυσικά να υπάρξει σε μία τόσο νεαρή ηλικία όπως αυτή των 17 (και κάτι) .

Επιπλέον ο Πάνος θα πήγαινε Τρίτη λυκείου στο γειτονικό μου σχολείο που είναι στην κυριολεξία πέντε λεπτά απόσταση από το δικό μου.

Οπότε ακόμα και αν θέλω τον Γιάννη περισσότερο θα δώσω μια προσπάθεια στον Πάνο. Την αξίζει.  Είμαι σίγουρη πως δίπλα του θα είμαι ευτυχισμένη . Είμαι σίγουρη πως θα με βοηθήσει να τον ξεχάσω και πως σύντομα θα καταφέρω να αφοσιωθώ σε αυτόν ολοκληρωτικά.