~Camp With The Popular Boy~

Hoofdstuk 29

POV Aiden

We zijn bijna klaar met het opzetten van ons plan. Als ik eerlijk ben ziet het er nog beter uit dan dat ik verwacht had. We hebben een soort doek aan bomen geknoopt dicht bij het strand, daar allemaal dekens in gedaan, ook een paar kussens en tot slotte lichtjes. Het ziet er super gezellig uit.
( A/N: Let niet op de tv :) )

Moeilijk aan dit plan is om Hayley hier naar toe te krijgen. Liz en Amy hebben net besloten dat ze haar gaan halen. Ze hopen dat Hayley mee wilt gaan en zo niet dan appe ze ons. Dan gaat waarschijnlijk Mex, Dean of ik haar hier naar toe dragen zodat ze het kan zien, want ze moet het ook gewoon echt zien. We willen het zo graag goed maken met haar. Ik nog wel het meeste.
''Nou zouden Amy en ik haar maar gaan halen?''
''Ja alles ziet er goed uit en staat klaar dus doe maar.''
''Oke tot zo.''
Als ze weg lopen richting het huisje, waar Hayley hopelijk is, kijk ik op mijn telefoon hoe laat het is. Bijna half 12. Ik hoop dat Hayley nog niet gaan slapen is.

POV Hayley

Ik ben omgekleed in comfortabele kleren en ik heb geen idee waar de rest is. Ik heb ook het idee dat ze me aan het ontlopen zijn. Hadden Amy en Liz toch geen gelijk op de wc? Willen ze het niet goed maken? Ik zit diep in gedachten totdat ik de deur van het huisje dicht hoor gaan. Ze zijn er hoor. Ik hoor voetstappen steeds dichterbij komen.
''Hails.''
Ik kijk op en zie ze voor me staan.
''Zou je alsjeblieft met ons mee willen komen?''
Ik blijf stil.
''Alsjeblieft.''
Ik zucht en knik dan. Ze gaan anders echt niet stoppen met doorvragen, totdat ze hun zin krijgen. Ze springen blij op en neer. Ik sta op en loop naar de slapkamer toe. Ik doe snel schoenen aan. Als ik me eigen omdraai zie ik Amy en Liz met een tas spullen staan. Geen idee wat ze daar mee gaan doen maar goed.
''Klaar?''
Ik knik. Ik heb namelijk niet echt zin om met ze te praten op dit moment.
''Uhm zou je misschien deze om willen doen,'' zegt Amy terwijl ze een blinddoek in haar handen heeft.
Ik heb geen idee of ik dat wel moet doen. Dadelijk gebeurd er iets ergs. Nee dat zouden ze me nooit aan doen. Ik besluit toch maar de blinddoek om te doen, deze dag kan toch niet erger worden dan dat die al is, ook al duurt deze dag nog maar 20 minuten.

Ze sturen me alle kanten op, ik heb ook geen idee waar naar toe. Ik dacht dat ik het misschien wel kon raden, maar nee. We komen al snel op stilstand.
''We zijn er. Doe de blinddoek maar af.''
Nadat ik dat gehoord heb doe ik de blinddoek zo snel mogelijk af. Eenmaal af, kan ik mijn ogen niet geloven. Ik zie Aiden, Amy, Liz, Dean en Mex bij een soort tent staan. Ik heb eigenlijk geen idee wat het precies is, maar het ziet er in ieder geval super gezellig uit. Niet te geloven dat ze dit allemaal voor mij gedaan hebben. Als ze gewoon sorry hadden gezegd had ik het waarschijnlijk al goed gevonden. Dit is gewoon echt geweldig. Ik begin tranen ervan in mijn ogen te krijgen. Nog nooit heeft iemand zoiets voor mij gedaan.
"Ah nee nu niet gaan huilen. Je weet dat ik dan ook moet huilen," zegt Amy.
"Sorry ik kan er niks aan doen. Hebben jullie dit echt allemaal voor mij gedaan?"
"Ja. We wilde sorry zeggen voor alles wat er gebeurd is. Het had zo nooit mogen gebeuren en ik had eerder iets moeten zeggen. Het is mijn schuld van dit alles. Ik heb tegen iedereen gezegd dat ze niks mochten zeggen tegen jou. Dus als je ons niet wilt vergeven, vergeef dan toch de rest en mij niet. Ik neem volledig de schuld op mij," zegt Aiden.
Iedereen kijkt hem aan.
"Nee Aiden."
"Jawel Mex. Het is mijn schuld. We wilde het op een geweldige manier goed maken en ja dit is het dan."
Ze kijken elkaar allemaal aan en zeggen dan tegelijkertijd "sorry".