Medya Oğuzhan Koç - Heyecandan
Alkım
Aşırı küçük olmasak da en azından tek başımıza bir evin sorumluluğuyla birlikte bebeğimizin sorumluluğunu almak için biraz küçüktük.
Bizim birden bocalamamızı istemeyen ailemiz , iyi bakılmamızı istediklerini de unutmamak gerek, Gökmen'e ve bana şimdi olduğu gibi bu evde kalmak isteyip istemeyeceğimizi sordu.
Bu sırada da Elvin 'Abii gitmeyin, hem evimiz kocaman. Gökmen abiş, sen ve bebiş de bizimle kalınnn. Nolur nolur noluuur ?' diyerek yanımıza gelmiş ve Gökmen'e, bana ve karnımdaki minicik bebişimize sarılmıştı.
Kardeşime sarılıp saçını okşarken ailemin , ailemizin ne kadar güzel kalpli insanlardan oluştuğunu düşünüyordum. Her birini çok çok çok seviyordum tüm aile üyelerimizin.
Gözlerim dolmaya başlarken Elvin sarılmasını sonlandırıp yanaklarımızdan öpüp Yekta babamızın yanına geçerek oturdu ve umutla yüzüme baktı.
Ben Gökmen'e dönerken onun da bana baktığını görerek elimi elinin üzerine koyarak destek olurken gülümseyip gözlerimi yumdum. Duygusal bir hamileydim an itibariyle...
Yekta, Çağıl ve Bulut babalarım ile minik kardeşim Elvin'e dönerek 'Kendi içimizde konuşup hemen geleceğiz. Sizi çok seviyoruz ailemiz.' diyerek ayağa kalktım.
Gökmen de benimle birlikte kalkınca elinden tutarak odama doğru ilerledim. Odaya girince karnımdaki kasılmalar arttı.
Yatağa rahat bir şekilde oturarak yanımı patpatladım. Gökmen hemen yanıma oturup şifalı parmaklarıyla belimi ovmaya başladı.
Konuşmamız gerektiğini biliyordum ama içimdeki sarılma istediğini durduramayıp kucağına yerleştim ve kollarımı beline dolayarak kafamı göğsüne yasladım.
Gökmen saçıma öpücükler kondururken mayışmıştım, sahi hamileliğimden beri geçen kısa sürede ne sık mayışıyordum ben öyle ?!
Kesinlikle Gökmen'i hisseden bebeğimiz beni mayıştırıyordu, bundan şikayetçi değildim, ki Gökmen'in kucağı çok rahattı zaten.
'Bebeğim' diyen Gökmen'le onu dinlemek için hafifçe doğruldum ve kucağından kalkarak hemen yanı başına oturdum.
Gökmen sözlerine 'Biliyorsun benim ailem sizsiniz ki söylemeliyimki bu kocaman aileye bayılıyorum. Olmayan ailemi de biliyorsun zaten, zihniyeti bozuk insanlar. Her neyse... Dediğim gibi ailem sizsiniz ve benim için burada kalmamızın hiçbir sakıncası yok, sende burada kalmak istiyorsan. Hem okul işini de düşünmemiz gerek, sen bir süre okula gidemesen de yeniden gitmeye başlayacaksın okula bebeğim, ve bebeğimiz olacak, düzenlemeler yapmalıyız ve ben seni yalnız bırakmayı hiç ama hiç istemem , buradayken yalnız olmayacaksın bunu da aklımızda bulundurmalıyız.' diye devam ederken duygusallık parça parça beni ele geçirmiş ve gözlerimden yaşlar düşmesine neden olmuştu.
Ellerimi minik öpücüklerle bezeyen Gökmen kafasını kaldırıp gözlerimizi buluşturduğunda hızla parmak uçlarıyla göz yaşlarımı alarak hemen ardından yüzümün her yerini öptü.
Biraz daha iyi hissederken 'Bende senin gibi düşünüyorum sevgilim, burada ailemizle birlikte kalmamızda bir sakınca yok.' demiştim az önce yanıt veremediğim konuşmasına ithafen.
'Bebeğimiz benim bebeğimi halsiz bıraktı biraz değil mi ?' diye sorduğunda usulca kafamı salladım.
Ben söylemeden yine beni anladığı en önemlisi hissettiği için mutluluğumu ve benimle olmasının minnettarlığını iki yanağını uzun uzun öperken ifade etmek istedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mühür ~ bxb
Conto~ Tamamlandı ~ BİS devam kitabıdır, bağımsız okunabilir. Alkım'ın aklı bir anda hayatına giren dövmeli, sarı saçlı çocuk yüzünden karışıktı. Neden onunla vakit geçirmek bu kadar hoşuna gidiyordu, neden hep onunla olmak istiyordu ? Tüm bu hissettikl...
