The little sparkle In my life.

~H50~

Julia's P.O.V

Ik staar voor me uit terwijl de tranen over mijn wangen rollen. Iedere keer opnieuw. Iedere keer als ik denk dat het beter gaat.. Gaat er iets fout. Ik heb ook zoveel vragen die nog onbeantwoord zijn nu.. Hoelang weet Klaasje dit al? En Hoelang weet Marthe dit..? Weten Karen en Kristel het? Als Karen het weet is dat dan de reden dat ze zo aardig tegen me was? Ik voel een rilling over mijn rug gaan en zucht diep. De vragen blijven komen. Wanneer wouden ze mij dit gaan vertellen? Waren ze dat überhaupt van plan?  Dezelfde vragen blijven zich herhalen, maar een antwoord weet ik niet. Ik kan ook gewoon niks maar dan ook niks er voor bedenken. Ik veeg ruw over mijn gezicht heen. Ik weet niet wat ik nu erger vind. Dat ik zo reageerde of dat Klaasje haar verjaardag nu verpest is.. Waarom kon ik niet gewoon met mijn domme hoofd doen als of ik het niet gehoord had. Waarom moest ik dat glas nu laten vallen? Waarom moest ik wegrennen. En waarom is dat vervelende stemmetje in mijn hoofd weer tegen me aan het praten. Dat stemmetje dat zo slecht voor me is. Ik zet mijn handen tegen mijn voorhoofd aan en wiebel zachtjes heen en weer in strijd met het stemmetje.  Dat stomme stemmetje was weg.. Ik zucht even zachtjes en staar voor me uit.

Karen's p.o.v

Nog geen half uur geleden kreeg een telefoontje van Marthe, Marthe belt nooit laat op de avond en er moest dus iets fout zijn.  Maar dat Julia is weggelopen had ik niet verwacht. Ik ben daar zo hard van geschrokken dat ik direct schoenen heb aangetrokken en richting Antwerpen ben gegaan. Ik weet waar Klaasje woont, maar ik heb geen idee waar Julia nu kan zijn. Ik pak mijn telefoon en probeer haar voor de zoveelste keer te bellen maar nog steeds springt die direct naar de voicemail. Ik zucht even. Ik weet dat Julia het de laatste maanden heel goed doet, ze is 2 maanden ''clean'' Maar toch voelt dit harstikke fout, mijn moeder-gevoel zegt dat dit niet goed gaat als we haar niet op tijd vinden. Ja mijn moeder gevoel ja, ik weet dat ik Julia haar moeder niet ben maar ik weet wel dat ze 100% als mijn eigen kind voelt. Ik zou echt niet meer zonder haar kunnen, zij hoort erbij. Sky is dol op haar, Anthony is dol op haar.. En ik wil ze absoluut geen slecht nieuws moeten brengen. Als ik vlak bij Klaasje haar appartement ben parkeer ik de auto en begin door de straten te lopen. Ik zucht even en kijk om me heen ''Julia! Juuuuul'' Roep ik zo hard ik kan terwijl ik verder loop. Ik hoop oprecht dat ze geen domme dingen gaat doen.

Kristel's P.o.v.

Als ik de meiden iets rustiger heb kijk ik de kamer rond. Het ballet was intussen in 2-tallen gaan zoeken naar Julia. Hoe meer mensen aan het zoeken zijn hoe beter.. De meiden zijn op de bank gaan zitten. Marthe haar gezicht staat verdrietig en super bezorgd. Klaasje haar emoties kan ik niet goed aflezen.. Het lijkt een beetje opluchting, met angst en verdriet. En Hanne die voelt zich enorm schuldig.. Ik ga op de salon tafel zitten en kijk de meisjes aan. ''Lieverds, jullie weten dat Julia er vroeg of laat achter zou komen.. En niemand van ons wist hoe Julia zou gaan reageren..'' Ik stop even met praten om te zien of ze alle drie luisteren. ''Laat ik voorop stellen dat ik het niemand van jullie kwalijk neem.. Jullie hebben hier al veel te lang met dit geheim rond gelopen.. En dat is niet alleen jullie fout.. Karen en ik zaten daar ook fout in..'' Ik zwijg even. ''Het moment is misschien niet het juiste en de manier waarop ook niet. Maar hier kunnen jullie NIKS aan doen..'' Ik richt me even op Hanne. Net als ik verder wil praten gaat mijn telefoon over. Het is Karen. Ik neem direct op, aan de andere kant van de lijn hoor ik Karen ze is in paniek maar vooral heel bezorgd dat hoor ik in haar stem. Ze verteld dat ze Julia nog steeds niet heeft gevonden en haar nog steeds niet te pakken krijgt. Ik vertel haar dat het ballet mee is zoeken naar haar en dat ik bij de meiden ben. Dan hang ik op en ik zie 3 bezorgde gezichtjes mijn kant op staren. ''Sorry meiden, Juul is nog niet gevonden en haar telefoon is nog uit..'' Zeg ik zacht. Ik zie over Marthe haar wang een traan gaan. Ik ga terug tegen over ze zitten en kijk ze aan. ''Luister, we wisten allemaal dat dit hoe dan ook, op welke plek dan ook en welke situatie dan ook een super moeilijk gesprek ging zijn, voor zowel Julia als Klaasje maar ook voor Karen.  Julia heeft Karen in vertrouwen genomen, Karen is de eerste persoon die Julia voor de volle 100% vertrouwde met alles.. En we weten niet goed hoe Julia nu gaat handelen, we weten niet in welke staat ze zich bevind.. Ik denk dat we alleen alle 3 heel goed weten dat we haar hoe dan ook moeten vinden..'' Zeg ik zacht. Marthe sluit haar ogen even.. Ik bijt zachtjes op mijn lip.