Elmesari

≬23≬ Verhalen en verzen op een Verjaardag.

≬23≬ Verhalen en verzen op een Verjaardag.

Vorige avond was ik ook weer op tijd naar bed gegaan. Ik was weer helemaal op. Maeron had me vreemd aan gekeken toen ik zei dat ik op tijd naar bed ging.

'Alles zeker weten goed?' had hij weer gevraagd. 'Ik ben geen elf Maeron. Ook al had ik het één en ander beleefd vandaag wat er op leek, ik ben het niet. Die hele reis heeft denk ik meer gevraagd dan ik dacht. Jullie hebben meer kracht en een groter uithoudingsvermogen dan wij mensen' had ik hem gezegd. Daar ging hij niet tegenin want hij wist dat dat waar was.

Vandaag zouden we voor de jurk van mijn beëdiging aan de slag gaan. Ik had aangegeven welke kleur ik wilde hebben en de dames die hem in elkaar gingen zetten, gingen ermee aan de slag in de paskamer.

Een speciale kamer voor zoiets? Ja, eerlijk gezegd vond ik het ook een beetje belachelijk maar goed. Het was een kamer die over was en dus kwamen ze ooit op het idee om er een paskamer van te maken. Hier hingen trouwens ook de duurdere kleding zodat ze niet zouden kreuken in kasten.

Verder lagen hier ook de sieraden. Sommige stukken waren van Thalion en Maeron. Een kroon of ringen. Maar merendeel was van de moeder van Maeron. En die was ik nu aan het bewonderen. Ze waren stuk voor stuk schitterend. Een ketting met een donker rode steen waar prachtige versiersels van zilver om heen kronkelden. Oorbellen met parels erin. Sommige sieraden waren heel groot en veel, sommige heel simpel.

'Benieuwd wat het gaat worden?' vroeg Laralytha. Zij zou ook een nieuwe jurk nemen. 'Een beetje' zei ik. 'U mag even uw jurk uittrekken en hier op staan Ernil' zei één van de dames. Er stond een rond plateau in de kamer en daar moest ik op staan. Eerst trok ik mijn jurk uit en had ik alleen nog maar een soort hemdje aan en een klein kort broekje. Ik had gevraagd of ze daar een aantal van wilde maken omdat ik dat fijner vond voor onder een jurk. Ze hadden me even vreemd aangekeken maar hadden er toch een aantal van gemaakt. Ik was blij dat ik er nu één droeg anders had ik in mijn ondergoed gestaan. Ik liep naar het plateau en ging er op staan.

'Het zit nog niet helemaal vast aan de achterkant want dan kunnen we hem nog wat kleiner maken als het moet' gaf ze aan. Er kwamen twee elfen met de jurk mijn kant op gelopen en hielpen mij om het aan te trekken. Daarna stapte er één weg terwijl de ander bij me bleef staan om de achterkant bovenin vast te houden. Ik bekeek me zelf even.

'En?' vroeg ze. Vervolgens stapte ze weer naar me toe. 'Dit moet nog even zo' zei ze en ze pakte twee slierten en wikkelde die een keer om me heen. 'Wat vind u ervan?' vroeg ze daarna en stapte weer naar achter. 'Ik vind hem heel mooi' zei ik met een grote glimlach. De jurk bestond uit de kleuren champagne en wit. Verder bestond hij merendeel van zijde met de champagne kleur. Daar over heen zat bovenaan een soort van topje van een witte doorzichtige stof. Van daaruit liepen er lange mouwen naar beneden. De slierten liepen kruislings onder mijn borsten langs om in een knoopje onderaan bij mijn buik te eindigen. Hij was echt heel mooi. Ik vond hem niet alleen heel netjes maar hij had ook iets speels, straalde iets jongs uit.

'Hij staat je prachtig Lily' zei Laralytha met een glimlach. 'Dank je' zei ik grijnzend terug. 'De achterkant kunnen we zo te zien gewoon vast zetten want hij zit prima' begon de elf. 'De jurk bestaat uit zijde en voile en zoals je voelt is dat een hele luchtige stof. Het wordt een mooie dag als de beëdiging plaats vind dus moet het niet een te warme jurk worden'. Ik knikte wat. Daarna deed ik hem weer uit en trok mijn eigen jurk aan. Nu was het Laralytha's beurt. Zij kreeg een schitterend blauwe jurk die bij haar halslijn mooie zilveren borduusels had. Lange mouwen en als sieraad een mooie zilveren ketting om haar middel die bestond uit ronde vormen die aan elkaar gelinkt waren.

'Ziet er ook goed uit Laralytha' zei ik met een grijns. Nadat we daar klaar mee waren moest ik Maeron opzoeken. We zouden aan de slag gaan voor de beëdiging die twee dagen na Thalion plaats zou nemen. Dat ik hem kneep was zachtjes uitgedrukt. Dat was nog heel wat sneller dan ik dacht. Van de ene zenuwslopende dag naar de ander met één rustdag ertussen. Maar, en daar had Maeron ook gelijk in, dan was ik er ook gelijk vanaf.