11.Bölüm

1.1K 73 22
                                    

Nisa|

Arabada Galataport'a Survivor finaline gidiyorduk.Kızım yedi aylıktı ve karnım iyice büyümüştü.Bugün şampiyon açıklanacaktı barış finaldeydi ve rakibiyse cemaldi.Barış kazanamaz da bile cemalin kazanmasını gerçekten hiç istemezdim Survivor boyunca yaptığı tek şey yatmaktı ve hak etmiyordu bence.

Arzu anne,yağmur ,Erhan abi,Enes,Ece sezai,Yusuf ve ademle beraber Galataport'a varmıştık.Karnım artık iyice büyüdüğü için Yusuf koluma girmiş bana yardımcı oluyordu.Zaten hepsi bu beş ay içinde beni asla yanlız bırakmadılar.

Şuan arzu anne , yağmur ve Erhan abiyle beraber barışı bekliyorduk.Ailelerle görüşmek için geleceklerdi aramızdaki koltuklarda da cemalin ailesi ve danla vardı.Kalbim yerinden çıkacak gibi atarken elimi karnıma koydum ve sevmeye başladım.Çünkü kızım da rahat durmuyordu ve tekmeliyordu.

Yağmur:Ağbiiii!!!!

Yağmurun bağırmasıyla arkamı döndüm ve onu görmemle gözümden yaşlar düşmeye başladı.Sakalları iyice uzamıştı aynı şekilde saçları da ,zayıflamıştı da oldukça.Yağmur gidip barışın boynuna atladı.Onunla sarılmayı bitirip arzu anneye geçti ben hala yerimden kalkamamıştım olduğum yerde ağlıyordum.Barış en son Erhan abiyle de sarılıp kırmızı gözlerle önüme çöktü.Başımı elleri arasına aldı.

Barış:Nisa...

Hızla boynuna sarılınca ağlamam daha da arttı.O da bir eli belimde diğer eli de saçlarımı seviyordu.Bedenlerimizi ayırıp ayağa kaldırdı beni karnıma bakıp gülümsedi.Elini karnıma getirince bebek tekme attı barış bir heyecanla bana bakınca gülümsedim.

Barış:Tekme mi attı.

Dedi.Sesi heyecandan içine kaçmıştı.Onun bu haline gülerek başımı salladım.

Nisa:Buraya geldiğimizden beri rahat durmuyor.Kızım tam bir baba aşığı olacak.

Benim bunu dememle barışın mavi gözleri kocaman oldu.

Barış:K-Kız mı?

Başımla onayladım.Gözünden düşen yaşı dudaklarımla durdurarak boynuna sarıldım.Ama o daha çok ağlamaya başlamıştı ensesindeki saçlarıyla oynayarak sakinleştirmeye çalıştım.Bir süre sonra sakinleşip başını boynumdan kaldırdı ve kırmızı gözlerle bir bana bir karnıma bakıyordu.

Barış:Kızım olucak şimdi öyle mi.Gerçek di mi bu.

Dedi.Başını arkamızda duran Erhan ağbi,yağmur ve arzu anneye çevirerek.Onlar da göz yaşlarının arasında başlarını salladılar onaylarcıasına.Sonrasında onlar da yanımıza gelip bize sarıldılar.Bir süre öyle kaldıktan sonra barışın gitme vakti gelince ayrılmak zorunda kaldık.
.
.
.
Birazdan şampiyon açıklanacaktı.İki elimi de karnıma sarıp yerimde doğruldum acun ağbi konuşmaya başladığında kalbim yerinden çıkacaktı.

"Survivor ...2020nin... şampiyonu..........Bu yılın....Survivoru.....................BARIŞ MURAT YAĞCIII"

Çığlık atarak sahneye atladım sevinçle .Bitmişti işte bütün bu beş aylık özlem sona ermişti sonunda.Gidip barışın boynuna atladım o da kollarıyla bana sarınca ikimiz de ağlamaya başladık.Ayrıldığımızda yüzünü ellerim arasına aldım o da aynı şekilde benim yüzümü almıştı avuçlarının arasına.

Nisa:Bitti mi?

Dedim ağlamaktan çatallaşmış sesimle.

Barış:Bitti güzelim...bitti.

Dedi o da aynı şekilde.Sahne ağzına kadar insan dolmuştu hepsi gelip tek tek tebrik edince acun ağbi kupayı kaldırması için barışı yanına çağırdı.Barış da yağmuru kucağına alıp oraya gitti ben de yüzümdeki gülümsemeyle onları seyrediyordum arzu annede gelip koluma girince beraber onları izliyorduk.Barış kupayı yağmura verince o da gülümseyerek kaldırdı kupayı.
.
.
.
Eve gelmiştik barışla.Barış banyoya girince ben de üzerimi değiştirip mutfağa geçtim ve ona kahve kendime de meyve suyu doldurdum.

Geri odaya barışa bakmaya gittim.Banyodan yeni çıkmış belinde havluyla dolaptan kıyafet çıkarıyordu.Gidip arkadan beline doladım kollarımı, tabii karnım her ne kadar bana engel olsa da.Barış gülerek bana döndü.

Barış:Nası özledim anlatamam....

Gülerek dudaklarına uzandım.Yavaş öpüşleri gittikçe hızlanmaya başlamışken beni yavaşça duvara yasladı.Öpüşleri dudaklarımdan boynuma inince ağzımdan ufak bir inilti çıktı.Barışın durmıyacağını anlayıp boynumdaki başını çenesinin altından tutarak ordan kaldırdım.

Nisa:İki ay daha beklemen lazım sevgilim.

Barış iç çekip karnıma baktı.Sonra gülümseyerek onayladı ve başını boynuma gömüp derin derin nefesler almaya başladı.

Survivor bittiiiii...
Artık daha kolay yazıyorum.Yani onlar bir arada olmadan yazmak gerçekten zor oluyordu.Umarım beğenirsiniz...

Gel Be GökyüzümHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin