o çocuk uykusunda ölmüş | jaeyong

perdeler ışık geçiriyor

bana dediler ki o çocuk uykusunda ölmüş.
ölmedi.
burada. GELDİ!
ben onu duyuyorum. evin kararmış duvarlarından yüzünü çıkartıyor. dalga geçiyor benle.
yaşamak zorundasın, diyor. gülüyor.
kahkahası korkunç.
ölmek güzelmiş, boşuna yoruyormuşum kendimi.
davet ediyor beni.
davetiyesi yok, belki verse gelirim.
çocuk, bazen ellerini üstümdeki duvardan uzatıp boğazımı sıkıyor.
yatağım yumuşacık.
boğazımdaki baskı umrumda değil. ama çok sıkıyor, nefes alamıyorum.
nefes alamıyorum.
biraz almayınca güzel hissettiriyor.
doğrulup ellerinden çekiliyorum.
ama bu yetmiyor, çok nefessiz kalmışım.
çok.
yatağımdan yere düşüyorum.
dizlerimin üstündeyim.
hareket etmiyorum, ellerim boğazımda.
nefes aldım.
çok da önemli değilmiş, almayınca da oluyormuş.

işte böyle.
o çocuk uyuyorum zannedip, beni uykumda öldürmeye çalışıyor.
insanlar benim de arkamdan, uykusunda ölmüş, desinler istiyor.
benim için fark etmez.

—
©fatenfive, kasım 2020