Μέσα σε λίγες ώρες, ο ήλιος είχε δύση και σε όλο το δάσος Σίμπαλουλ είχε απλωθεί το σκοτάδι. Η νύχτα έμοιαζε ήσυχη και το μισοφέγγαρο φώτιζε με το αχνό του φως, κάθε γωνιά γύρω. Μια αλεπού είχε βγει από τη φωλιά, έτοιμη να κυνηγήσει. Αθόρυβα διέσχιζε το δάσος αναζητώντας τη λεία της. Είχε πάρει μυρωδιά έναν αρουραίο που κυνηγούσε εδώ και μέρες, τον είδε να στέκεται στην απέναντι πλευρά του δρόμου, ήταν έτοιμη να του ορμίσει, αλλά την τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη.
Η αλεπού είχε τρομάξει από τον θόρυβο που έκανε οι στολές των τεσσάρων αντρών που βάδιζαν στο ίδιο μονοπάτι με την πολυπόθητη λιχουδιά της. Το ζώο το έβαλε στα πόδια, ενώ οι πολεμιστές συνέχισαν την πορεία τους. Βάδιζαν αργά ένα μονοπάτι μέσα στο δάσος είχαν πάρει την απόφαση να κατασκήνωναν κάπου εκεί κοντά, όμως φτάνοντας σε ένα ξέφωτο, ο Μερχίκους είδε κάτι που του τράβηξε την προσοχή.
«Ει! Αυτό εκεί, δεν είναι ένα άλογο;» είπε δείχνοντας με το χέρι του ένα μοναχικό άτι στη μέση του πουθενά.
«Ναι, αλλά δε μας αφορά, ας κατασκηνώσουμε. Πεινάω!» είπε με παράπονο ο Ερμήκους που πάντα υπολόγιζε το στομάχι του και μετά όλα τα άλλα.
«Ας ρίξουμε μια ματιά, ίσως να υπάρχει κάποιος που να χρειάζεται βοήθεια», επέμενε ο Μερχίκους.
«Το στομάχι μου χρειάζεται φαγητό!» συνέχισε ο Ερμήκους, αλλά οι τρις σύντροφοί του είχαν είδη κατευθύνονταν προς το άλογο.
Πλησίασαν και είδαν πως ήταν τραυματισμένο από ένα βέλος που είχε πέσει στην πίσω πλευρά του ποδιού του. Ο Μερχίκους πάντα είχε αδυναμία στα άλογα, αμέσως θέλησε να το φρόνηση, ενώ ο Ντράκαν και ο Λίνος εξαπλώθηκαν στην περιοχή. Πολύ σύντομα βρήκαν μια κοπέλα αναίσθητη και ένα δεύτερο άλογο εκεί κοντά, δεν μπορούσαν να βρουν τον δεύτερο καβαλάρη. Έτσι, αποφάσισαν να φροντίσουν την κοπέλα και τα δυο άλογα, κατασκήνωσαν μέσα στο δάσος και άναψαν μια φωτιά για να ζεσταθούν. Ο Ερμήκους που πάντα σκέπτονταν το φαγητό έβαλε πάνω από τη φωτιά ένα μικρό τσουκάλι που κουβαλούσε πάντα στα ταξίδια και ξεκίνησε το μαγείρεμα.
«Τι συνέβη στον άλλον καβαλάρη;» είπε ο Λίνος που κόντευε να σκάσει από την περίεργα.
«Ίσως, να τους επιτέθηκαν ληστές», είπε ο Ντράκαν.
«Δεν το νομίζω, το βέλος είναι των Αλόριθους. Επιπλέον βρήκα κάτι ακόμα στα πράγματα του αλόγου», είπε ο Μερχίκους πλησιάζοντας κοντά στους συντρόφους του και τους έδειξε το φυλαχτό με τον δράκο που τυλίγονταν γύρω από το ρουμπίνι.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Οι Άρχοντες των Ανέμων: Ο δωδέκατος Νάρντουεν
Фэнтези«Δράκοι... Τρομερές ιστορίες έχουν γραφτεί για αυτά τα μεγαλόσωμα θηρία, κόκκινα βαμμένες από αίμα ανθρώπων. Ολόκληρα βασιλεία καταστράφηκαν και κάηκαν συθέμελα μέσα σε μια νύχτα. »Δράκοι... Χρόνια έχει κανείς να δει κατάματα έναν, ο φόβος των κατο...
