Hayalet Sokak

Not

6 Şubat 2020🌼
Öncelikle merhaba herkes buraya kitaba başladığı tarihi yazarsa çok mutlu olurum❤️ bu arada Instagram hesabım H.058 eklemek konuşmak hatta bir abla edası ile dertleşmek isteyen olursa her zaman kapım size açıktır ❤️
**

Merhaba Dünya ben bir hiç uğruna
kahrını çektiğin, evet evet bugünler de bana biraz iyi davransan da yine ellerim ceplerimde omuzlarıma yüklediğin sınavlarımı bekliyorum, ama sana yine söz veremem çünkü diğer sınavlarından da güzel bir sonuç alamadım hepsi hüsran hepsi ziyan..

Köşe başında ki bakkala uğrayıp 2 ekmek aldım ,atölyede çalıştığım için bir hafta gece ,bir hafta gündüz vardiyasına kalıyordum, bu hafta gececiydim ve annemin işe gitmediğini varsayıp kahvaltı için bakkala yeni gelen ekmeklerden almıştım sıcak ve taze. Ekmek fırını buraya yakın olduğu için kendimi bu konuda şanslı hissediyordum , Hasan amcaya veriyorlardı ilk ekmeği.

''Zehra '' diye bir ses duydum ardımda, kafamı çevirip bana seslenen kişiye baktım, Hasan amcaydı

''Kızım para üstünü almayı unuttun '' dalgınlığım için elimi anlıma koyup Hasan amacaya doğru yürüdüm

''Şey unutmuşum '' dedim elinden para üstünü aldım ve eve doğru yürümeye başladım. Eve geldiğimde derin bir nefes alıp kapıya vurdum biraz bekledikten sonra kapı açıldı annem benim geldiğimi yok sayıp yüzüme bile bakmadan mutfağa doğru gitti, ondan zaten farklı bir davranış beklenilmezdi, ayakkabılarımı çıkarıp dolaba koydum aynı dolabın alt katından ayağıma terlik aldım, mutfağa gittiğimde annem bir eli sigarasında bir eli telefonundaydı.

''Çay koymadın mı anne, sıcak ekmek aldım'' dedim ocağın üzerinde ki demliği alıp altlığına su koyup

''Onuda mı ben yapayım '' içimden sabır çekip işime devam ettim

''Maaşını ne zaman alıyorsun alacaklılar yine kapıya gelirler yakında '' sanki her ayın 21 de yattığını bilmiyorsun diye geçirdim içimden maaşıma daha 1 hafta vardı

''ayın 21'inde '' dolaptan kahvaltılıkları çıkarırken

''iyi baban olacak meymenetsiz gelirse kapıyı açma '' dedi ve masadan kalktı.

''Kahvaltı etmeyecek miyiz?''

''yok sen zıkkımlan ben gidiyorum '' vestiyerden çantasını alıp gitti.

2 katlı bir evimiz vardı, anneme dedemden kalan tek şeydi başkada bir şeyimiz yoktu zaten ,alt katta ,üst katta 1+1di, bu evin en sevdiğim özelliği buydu.

1. katın mutfak kısmında bir kapımız vardı bahçeye çıkan, dedem cinsiyetimin kız olduğunu duyunca kiraz ağacı dikmiş bahçeye birde kendi elleriyle parklardaki oturma yerlerinden yapmış çok daraldığım zaman kitabımı alıp orada huzur buluyorum. Yazları mahalledeki çocuklarla ağaca çıkıp doyasıya kiraz yiyorduk, zaten tek eğlendiğim anlar o kadardı sonrası mı?

Zehra bak Elifin kızı zengin koca buldu da annesini kurtardı sen hala çocuk gibi çocuklarla oyna, Zehra bak şunun kızı şu işe girmiş sen hala atölyede (fabrikada) ezikler gibi çalış... Allah aşkına Zehra bu eve ne zaman bir faydan olacak...

Dün tekrarlarını izlediğim dizilerden aklımda kalan cümleyi tekrar ediyordum geceden beri ''Seni dünyaya getirenler sevmediyse eğer, tüm dünya seni sevse sevgisiz hissedersin '' doğruydu fakat benim beni sevebilecek kimsem yoktu yoksulluk içinde yok oluyordum.

İş yerinde pek kimseyle konuşmayı sevmezdim bir Eda vardı onunla da iş yerinde konuşmak yasak olduğu için izin günlerimizde bir araya gelip sohbet ediyorduk.

Eda Asker yareni'ydi 3 ayı kalmıştı sevdiğine kavuşmasına , ona öyle özeniyordum ki onu seven kollayan ailesinden başka biri daha vardı peki ya benim ?...

Kahvaltımı ettikten sonra çantamı alıp odama çıktım telefonumu çantamdan çıkarıp yatağın kenarındaki komidine bıraktım fakat dikkatimi çeken bir şey daha vardı o çantada Benim O çikolatası ve bir not '' Otobüsün sol tarafını izlerken ,Sağ tarafını kaçırdıklarımızdır bazen hayat. :) ''