~ Tamamlandı ~
BİS devam kitabıdır, bağımsız okunabilir.
Alkım'ın aklı bir anda hayatına giren dövmeli, sarı saçlı çocuk yüzünden karışıktı. Neden onunla vakit geçirmek bu kadar hoşuna gidiyordu, neden hep onunla olmak istiyordu ? Tüm bu hissettikl...
Alkım ve Gökmen'in bebekleri olacakları haberini aldıktan sonra iki gün sonrasına onu görmeye gitmek için konuşmuştuk Yusufla. Yani bugün Alkım'ı ziyarete YekÇağLut amcaların evine ziyarete gideceğiz.
Geçen iki günde Hazar babamla ve Bulut amcamla birlikte evin boya işlerini halledip evi temizlettik. Bu sırada Yusuf , Yalçın baba ve Burak amca ise eve gerekli küçük aletleri almak için alışverişe çıktı.
Eren ve Arınç ise hepimize yemek hazırlayıp yeni eve getirerek hem güzel bir süpriz yaptılar, üstüne üstük hep birlikte yemek yememize vesile oldular.
Sipariş ettiğimiz oda takımları ve dolaplar da gelince dört koldan işe sarıldık ve o gün akşama kadar tüm eşyaları yerleştirdik.
YekÇagLut amcalar ise Elvin'i katıldığı bir yarışmaya götürdükleri için şehir dışındaydılar; Gökmen ve Alkım evde olsa bile onlara kıyamayıp haber vermemiştik ev işlerini. Yoksa her zamanki gibi bize destek olup elinden gelenin en iyisini yapacaklarını biliyorduk Yusuf da ben de.
. . .
Yusufla öpüşüp koklaşırken hızlıca mozaik pasta yaparak dolaba koyduk. Odalarımızda üzerimizi değiştirken ne olur ne olmaz diye küçük çantamı da yanıma aldım ve gerekli tüm eşyaları yerleştirdim.
Yusuf'un odasının önüne gelince birkaç kez 'Sevgilim, ben hazırım.' diye seslensem de ses gelmedi. Husuzsuz olup daha yüksek sesle 'Yusuf' diyerek odasına girdim.
Merdivenden gelen adım sesleriyle birlikte gelen 'Mozaik pastayı torbaya yerleştirdim sevgilim.' cümlesi odanın neden boş olduğunu açıklarken o küçük andaki korku bana yetmişti.
Hızla Yusuf'a sarılırken içimi yeniden huzur kaplamaya başlamıştı çoktan. Sevgilimin boynuna kondurduğum öpücüklerle özüme dönmüş, tamamen sakinleşmiştim.
Yusuf'un gözleri parlayarak 'Bugün ben süreyim arabayı, olur mu ?' diye sormasıyla gözlerinde kaybolurken 'Olur tabi ki sevgilim.' dedim ve anahtarı avcuna bıraktım.
Yusuf neşeyle koluma girip 'Hadi mozaik pastayı da alıp gidelim !' dedi ve birlikte merdivenlerden inerek mutfağa ulaştık ardından da mozaik pastayı alıp bizimkilere haber verdikten sonra ayakkabılarımızı giyerek garaja ulaştık.
. . .
Yusuf'la el ele tutuşup mozaik pastayı da diğer elime aldıktan sonra pastanenin yanındaki merdivenlerden YekÇağLut amcaların evine doğru çıkıyorduk.
Kapıya ulaşınca zile basıp kapının açılmasını beklerken ayakkabılarımızı çıkartıp dolaptan terlik alarak giydik.
Kapı açılırken bir sürü adım sesi gelince ne olduğunu anlayamamış, kapının tamamının açılmasını bekliyorduk.
Kapı tamamen açılınca gördüğümüz şeyle gülümseyerek içeri girdik. Ben birkaç adım arkadaki Gökmen'e sarılıp mozaik pastayı verirken Yusuf 'Ama sen çok tatlısın !' diyerek minik köpeği kucağına aldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
