"mama wag niyo po akong iwan, isama niyo nalang po ako kung saan kayo pupunta, please mama!!"
"anak hindi pupwede, kaylangan ni mama ang magtrabaho para sa kinabukasan mo"
"pwede naman hong dito nalang kayo magtrabaho, para hindi tayo maghiwalay sa isat isa" wika ko habang humahagulgol
"anak intindihin mo nalang ako"
"ma, huwag niyo po akong iwan, sino nalang ho ang makakasama ko dito kung wala kayo? Hindi ko ho iyon makakaya.. "
"wag kang mag alala anak nan diyan naman ang lola mo" sa mga sinabi ni mamang yon mas lalo lang akong napaluha... Bakit niya ako natitiis? Bakit kaya niya akong iwan ng ganun ganun nalang?
"mama!! Dito nalang ho kayo" patuloy lang na umaagos ang mga luha ko ng tuluyan ng lumabas ng bahay si mama dala dala ang kanyang mga maleta.
"mama!!!" hahabulin ko pa sana ito ng pigilan ako ng lola ko..
"apo tama na, nandito naman kami ng lolo mo, hindi ka naman namin pababayaan" yumakap ako sa lola ko at doon walang humpay na umiyak.
"mama ko" namamaos kung wika, na halos sarili ko lang ang makaririnig dahil sa subrang hina...
Isa yan sa mga pagsubuk na kinaharap ng batang walong taong gulang... Eight years ago
Remembering those times that my mom left me... And theres no called father by my side to be the one to raise me... I feel so lonely but thanks to my grandparents for being their always, watching me grow and thought me to be a kind person...
When they left me, I haven't done anything just to make them stay even though I don't want to be Left Behind
Hanggang dito nalang muna muwahhh💋💕...
At bago ang lahat... Gusto ko lang po kayong I-inform na first story ko po ito kaya pasensya na kung may mga mali... Sana magustuhan niyo... 🐨
YOU ARE READING
Left Behind
Teen FictionI'm a girl who is a simple and joyful person but behind that there's a story to tell, reason's why I want to be happy when I'm with others...
