Be My Chlorophyll [completed]

1 / Zawgyi

[ေခါက္ဆြဲဆိုင္ကညစ္ႏြမ္းႏြမ္းေကာင္ကေလး]

ေရေငြ႔သီးေနတဲ့ တစ္ခါသံုးေဖာ့ေကာ္ဖီခြက္ကေလးကိုင္ရင္း သိပ္က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းတဲ့ လမ္းၾကားေလးထဲကို Ryan က ဝင္တယ္။ မနက္ငါးနာရီဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ Ryan သြားခ်င္တဲ့ စာအုပ္အအိုအေဟာင္းဆိုင္ေလးက ဖြင့္ေနပါၿပီ။ Ryan ေနတဲ့အိမ္နဲ႔ဒီေနရာသိပ္မေဝးဘူး။ အနည္းဆံုးဆယ္မိနစ္လမ္းေလ်ွာက္ရင္ ေရာက္ၿပီ။

The book house လို႔ထုထြင္းထားတဲ့ သစ္သားျပားႀကီးရယ္၊ တံခါးေပါက္က်ဥ္းလြန္းလို႔ေခါင္းငံု႔ဝင္ရတဲ့ ခပ္ပုပုအိမ္ကေလးထဲ Ryan ကဝင္လိုက္တယ္။ စာရြက္အေဟာင္းနံ႔ေတြေၾကာင့္ ႏွာမႊန္သလိုျဖစ္သြားရတယ္။

"Good morning အဖိုးႀကီး david" လို႔ စာအုပ္စင္ေတြၾကား လိပ္ကေလးတစ္ေကာင္လိုတေရြ႔ေရြ႔လႈပ္ေနတဲ့အဖိုးကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ အဖိုးကသိပ္ကိုအသက္ႀကီးေနၿပီ။ ၆၉ႏွစ္႐ွိၿပီျဖစ္ေပမယ့္ အဖိုးအသက္ဘယ္ေလာက္လဲလို႔ေမးရင္ အခုထိ၆၀ေက်ာ္လို႔ေျဖေနတုန္းပဲ။

"Dr.Ryan အေစာႀကီးႏိုးတာလား"

"ကြၽန္ေတာ္ညက စာအုပ္ဖတ္ရင္းညဥ့္နက္သြားတယ္ အဖိုးရာ"

"ညဥ့္နက္သြားပံုေထာက္ရင္ Harry Potter စာအုပ္အထူႀကီးကို ျပန္ဖတ္ခဲ့တာမ်ားလား"

Ryan က လည္ပင္းကိုကုတ္ရင္းရယ္တယ္။ အဖိုးကေတာ့ အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔တဟားဟားေအာ္ရယ္တာေပါ့။ လက္ထဲကအေငြ႔ေသေနတဲ့ေကာ္ဖီကိုေမာ့ေသာက္ၿပီး အမိႈက္ပံုးထဲထည့္လိုက္တယ္။ အဖိုးကသူ႔အတြက္ေတာ့ စကားေျပာလို႔အေကာင္းဆံုးမိတ္ေဆြပဲ။ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြဆို အဖိုးႀကီးdavid ရဲ႕ ဒီစာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္ေလးကို Ryan က ေျပးေျပးလာရတယ္။ စာအုပ္ေတြလွန္ေလာရင္း အဖိုးကငယ္ဘဝအေၾကာင္းေတြပံုျပင္တစ္ပုဒ္လိုေျပာျပမယ္။ Ryan က အဖိုးေျပာတာေတြအလြတ္ရေနလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္နားေထာင္ရတာသေဘာက်တယ္။ Harry Potter စာအုပ္ကို ဘယ္ေလာက္ဖတ္ဖတ္ အဖိုးေျပာျပရင္သိပ္နားေထာင္ေကာင္းတယ္။

"ငါညကမင္းကိုေစာင့္ေနေသးတယ္ ေဘာလံုးပြဲလာၾကည့္မယ္ေအာက္ေမ့လို႔"

လက္သည္းထိပ္ကေလးကိုကိုက္ရင္းေတြးတယ္။ Ryan က အဖိုးနဲ႔အတူ ေရာ္နယ္ဒိုရဲ႕ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ဖို႔ကတိေပးထားတာကို ေမ့သြားခဲ့တာပဲ။