Winter Bear

---

Every morning starts a new page in our story. But, sadly it's not the same for everyone. Nothing seemed new to the story of Ember del Rosario. It was all the same for her since from the beginning. She spend her life fighting from a congenital heart disease called Ventricular Septal Defect (VSD). There was a hole in her heart, it had been there all the time and her treatment was going on.

Nasa hospital siya ngayon upang ipagpatuloy ang kaniyang pagpapagaling. Naninibago siya dahil noon sa bahay lang nila siya nagpapagaling. The doctors used to come to her house every day to treat her. However, since her health condition had worsened, the doctors decided to shift her to the hospital to keep her under 24 hours of observation.

Ayaw man ni Ember sa kalagayan niya, wala naman siyang magagawa kundi ang yakapin at tanggapin ang nakatadhana sa kaniya. Napakaraming mga bagay ang nais niyang maranasan at gawin. Mga bagay na dapat ginagawa ng isang teenager na katulad niya.

The simplicity of her mind hurt her parents because she was always calm and considerate about her condition. Hindi niya ipinagpipilitan ang sarili niya na gawin ang mga bagay na nais niya. Naiintindihan niya na magiging ganiyan na siya hanggang sa lisanin niya na ang mundo.

The hospital was a new place for her. For the first time, she was out of her confined home. Yes, the hospital is a confined place too but it is not home.

Hinawi niya ang kumot na nakabalot sa kaniyang katawan. Tumayo siya at nag tungo sa may bintana. Hinawi niya ang kurtina at binuksan ito. Naramdaman niya ang lamig na nagmumula sa labas

It was winter. Bihira lang dumating ang taglamig kaya hindi siya makapaniwala sa kaniyang nasasaksihan. Ang buong paligid ay nababalot ng neyebe at may nakikita siyang mga bata na masayang naglalaro sa labas. Sumagi sa isipan niya ang inggit sa mga bata dahil may kalayaan ang mga itong lumabas at gawin ang gusto nila.

Dumako naman ang tingin niya sa may dagat na katabi lang ng hospital. Tila musika sa kaniyang tenga ang tunog ng paghampas ng alon. Mabuti nalang dahil maganda ang pwesto ng kanyang ward, matatanaw niya ang napakagandang paraiso—ang dagat.

She sat on the window sill and watched the dancing snowflakes. She rested her head on the side jamb of the window and kept looking outside. She seemed lost from the beauty outside.

"Imagine your face, say hello to me," she started to sing her favorite song.

The song reminded her of her lovely grandmother who passed away two years ago. Ang lola niya ang naging kasama niya sa bahay nila at ito ang tanging nakakausap niya tuwing siya'y nalulungkot at nangangailangan ng taong mapagsasandalan. Palagi kasing busy ang mga magulang niya sa trabaho.

"Then all the bad days, they're nothing to me. With you~"

Napapikit siya habang damang-dama ang kaniyang pagkanta. Biniyayaan siya ng napakagandang boses na tanging siya lang at ang pamilya niya ang nakakarinig nito.

"Winter be-"

She stopped when she heard the door opened, "Uh, hello." Bungad ng isang lalaki na nakasuot din ng hospital gown na katulad ng suot-suot niya. Nagulat siya dahil hindi niya inaasahan ang presensiya nito. Ano naman ang ginagawa ng kapwa niya pasyente sa kaniyang ward?

Siniyasat niya ito at namangha siya sa angking kagwapohan, "Who are you?" tanong niya sa lalaki.

"Amil Fuentes, how about you?" balik na tanong nito sa kaniya. Nag-alinlangan pa siyang sabihin ang kaniyang pangalan dahil hindi niya naman kilala ang kausap niya.