Ολίβια

Κεφάλαιο 16

Κάθε μέρα ξεχνάμε πως μπορεί να είναι η τελευταία μέρα που μπορεί να δούμε τους αγαπημένους μας , να αγκαλιάσουμε κάποιον ή να χαρίσουμε ένα απλό χαμόγελο που μπορεί να φτιάξει την ημέρα ενος αγνώστου . 

Οταν εχόμαστε όμως αντιμέτωποι με το τέλος μόνο τότε συνειδητοποιούμε και μετανιώνουμε όλες αυτές τις χαμένες στιγμές . Η ευκαιρία βρίσκεται στην κάθε στιγμή και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ. 

Ακόμα και όταν συμβαίνει κάτι άσχημο στην ζωή μας ξυπνάμε την επομένη όλο χαρά και πίστη , ευγνόμονες που ξυνήσαμε και έτοιμοι να αλλάξουμε τον κόσμο . Το συναίσθημα όμως αυτό διαρκεί το πολύ μια εβδομάδα , και μετά ? ... 

Μετά που πάνε όλες αυτές οι φιλοδοξίες? Σε ποιό κουτί του μυαλού μας κλείνονται μέχρι να ξανασυμβεί κάτι και να τα ανοίξουμε ? 

Έχουμε χάσει πλέον την ζωντάνια και την ψυχηκή μας δύναμη . Μήπως , λοιπόν , τώρα  είναι η κατάλληλη ευκαιρία να τα ξαναβρούμε και να τα ενσωματώσουμε στην ζωή μας μια και καλή ? 

Έκλεγε και έτρεμε από τον φόβο και το άγχως της , με το που είπε την αλήθεια στον πατέρα της ένα κύμα μετάνειας έλουσε το σώμα της , ίσως έκανε λάθος που του το έλεγε . 

Σαστισμένος άρχησε να την πλησιάζει , όμως, η κοπέλα παρατήρησε κάτι αφύσικο , άρχισε να τον λούζει κρύος ιδρώτας . Ο γεροδεμένος κύριος έκλεισε γρήγορα την πόρτα πίσω του πριν παει προς το μέρος. 

" Μην φωνάζεις θα σε ακούσει η μητέρα σου . Μα τι είναι αυτά που λες παιδί μου ? " δύο προτάσεις που της δημιούργησαν σκέψεις όπου η μια αναιρούσε την άλλη . 

Μα αυτό ήταν το θέμα να το μάθει και η μητέρα της αν ήταν αλήθεια όλο αυτό . 

Δεν ήθελε να το πιστέψει όμως η στάση του πατέρα της την έκανε να αμφησβητεί καθε του κουβέντα . 

" Μπαμπά το καταλαβαίνεις αυτό που σου λέω ? Πως μπορεί να είσαι τόσο ψύχραιμος ? Και γιατι να μην το μάθει η μαμά ? " οι απορίες της τον άγχωναν ακόμα περισσότερο , από μια πειθαρχημένη και δυναμική γυναίκα είχε μετατραπεί ξανά στο μικρό σπαστικό κοριτσάκι που ήθελε συνέχεια όλο και πιο πολλά παιχνίδια . 

Τον είδε να ανοίγει την αντζέντα του και να πληκτρολογεί με μανία έναν αριθμό. Ο θυμός της κοπέλας είχε αρχίσει να την κάνει να χάνει τον ελεγχο , ήθελε να τον ξυπνήσει και να της μιλήσει επιτέλους και όχι να κάνει άσκοπες πράξεις