Ολίβια

Κεφάλαιο 17

Θυμός έναι συναίσθημα που όλοι μας κάποια στιγμή βιώνουμε. Δεν ξέρω αν είναι ακριώς συναίσθημα αλλά πιο πολύ εντάσεται σε μια κατάσταση ,μια κατάσταση του εγκεφάλου που εκείνη τη δεδομένη στιγμή χάνει κάθε λογική συνείδηση . 

Όταν θυμώνουμε μέσα από το λόγια μας μπορεί να πληγώσοουμε πραγματικά πολύ τους αγαπημένους μας , μπορεί να βρεθούμε και εμείς οι ίδιοι σε ένα διχασμό σε μια ασυμφωνία και πολλές φορές πληγώνουμε και τον εσωτερικό μας κόσμο . Οπότε το ερώτημα εδώ είναι αξίζει να θυμώνουμε ? 

Μα τι λέω... πολλοί λίγοι μπορούν να ελέγξουν τον θυμό τους και να το μετατρέψουν σε κάτι όμορφό, και αυτοί συνήθως είναι οι άνθρωποι των τεχνών , αλλά όχι μόνο. 

Το χειρότερο από όλα όμως , δεν το αναλύσαμε ακόμα . Τι μπορεί να συμβεί όταν κάποιος θυμώνει και μπορεί να φτάσει στα άκρα? Όταν η τελευταία κουβέντα που μπορεί να ανταλλάξεις με κάποιον να είναι βρισιές και λόγια θυμού, πως συνεχίζεις να ζεις με κάτι τέτοιο ως ανάμνυση ? Ή μήπως δεν συνεχίζεις ? ...

 ΑΝΝΑ POV

Μα τον Θεό αν την βρώ θα την σκοτώσω εγώ η ίδια. 

Σκέφτεται η κοκκινομάλλα κοπέλα , αφήνοντας το πεντικοστό μήνυμα το κινητό της κολλητής της ,το οποίο σηκώνει μόνο ο τηλεφωνητής . 

Ντυμένη με ένα απλό τζιν παντελόνι , μια λευκή ποδιά που πλέον είχε τα χρώματα του ουράνιου τόξου πάνω της  και μια γαλάζια μπαντάνα η κοπέλα άφησε κάτω το τηλέφωνό της . Συνέχισε να ζωγραφίζει τα λευκά κύματα πάνω στον μπλέ καμβά της σαν να μην ήταν πλήρως εκνευρισμένη.

Είχε χάσει κάθε επαφή με την Ολίβια . Την έψαχναν από εχθές και το γεγονός ότι ο πατερας της ήθελε να τους συναντήσει , δεν το έκανε καθόλου εύκολο όλο αυτό. 

Ήταν σίγουρη ότι είχε μάθει ο Μαντάς ότι η Ολίβια ήξερε για τον αδερφό της , το θέμα όμως είναι γιατί να ξεαφανιστεί? 

Με παλές κινήσεις συνέχισε να ζωγραφίζει την θάλασσα , ήξερε πως ήταν το αγαπημένο στοιχίο της κολλητής της , αλλά και όχι μόνο. 

Από τις σκέψεις της την έβγαλε η δόνιση από το κινητό της. Είδε το μήνυμα του αγαπημένου της Κωσταντίνου.  Ένα μικρο μούγκρισμα βρήκε από τα χείλη της . Δεν ήθελε να δει κανέναν τους αλλά έπρεπε να μάθει τι είχε γίνει

ΣΤΕΦΑΝΟΣ POV

Γέμισε τα τέσσερα κριστάλυνα ποτήρια με το αγαπημένο του ποτό . Ευχόταν τόσο πολύ εκείνη την στιγμή το τέταρτο να ήταν για την Ολίβια και όχι για τον πατέρα της .