Breakfast ဝိုင်းရောက်တော့..Uncle Wu က စားပွဲအလည် တည့်တည့်မှာထိုင်တယ် Ruby ဆိုတဲ့အမျိုးသမီးက အန်ကယ်ရဲ့ ညာဘက်ခြမ်းမှာထိုင်တယ်....လီယမ်က သူမနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်...ဘယ်ဘက်အခြမ်းမှာ....
Chaen Young ကတော့..လီယမ် ဘေးနားမှာ..
Ruby ဘေးနားမှာ တော့...သူမသူငယ်ချင်းဆိုသူ Chu ဆိုတဲ့အမထိုင်တယ်..အန်တီနစ်က ကော်ဖီထည့်ပေးနေတယ်....လီယမ်..သူမရှေ့မှာထိုင်နေတာတောင်....တစ်ချက်မကြည့်ဘဲ...အရေးမလုပ်ဘဲ Chaen Young Oppa ကို နဲ့ သူမသူငယ်ချင်းကိုပဲ.စကားပြောနေတာ...Uncle နဲ့လညိးသူမက စကားပြောနေပေမယ့်...လီလီ ဆိုတဲ့ ကျွန်တော်ကိုတော့ ရှိတယ်လို့တောင်ထင်ပုံမရဘူး
စိတိထဲကနေ အဘိုးပြောတဲ့အတိုင်း...သူ့စောင့်ရှောက်ဖို့မလိုအပ်ဘူးယူဆလိုက်မိတယ်...ပြီးတော့...သူမ မကြည်ဖြူတဲ့ နေရာမှာ လီလီ ဆက်နေဖို့..အဆင်မပြေဘူး...လုံးဝမသောက်ရသေးတဲ့ ကော်ဖီခွက်ကို..အဓိပ္ပာယ် မဲ့စွာကြည့်နေရင်း....
လီလီ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်..
ခဏတာတ်ိတ်ဆိတ်သွားတဲ့...စကားဝိုင်းမှာ.. လီလီ စကားပြောလိုက်တယ်...သူမ မျက်လုံးကိုသေချာဆုံကြည်လိုက်ပြီး..မှေးကြောတွေထောင်တဲ့အထိ အံကိုကြိတ်ပြီး တင်းလိုက်တယ်...
" အန်ကယ် Wu. .ကျွန်တော် ဒီအိမ်မှာ မနေချင်တော့ဘူး...အစ်ကိုယောင်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ် ဒါမှမဟုတ် San နဲ့ဖြစ်ဖြစ်...လိုက်နေရရင်နေချင်ပါတယ်...ကျွန်တော် ကို မလိုလားတဲ့နေရာမှာ မလ်ိုအပ်တဲ့ လူရဲ့အရိပ်မှာ ကျွန်တော် တစ်စက္ကန့်လေး မှ မနေချငိဘူး ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော်တောင်းဆိုတာကို ခွင့်ပြုပေးပါခင်ဗျာ...တကယ်လို့...ကျွနိတော်ကိူ မလိုအပ်ဘူး ဆိုရင်လည်း.ကျွနိတော်...အမေရိကားမှာ ပဲ ကျောင်းဆက်တက်ဖို့ ပြင်ဆင်ပါတော့မယ်...အခုနေရာကို ရောက်လာရတာ အဘိုးရဲ့စာတစ်စောင်ကြောင့်ပါ...Ruby ကိုစောင့်ရှောက်ပေးပါဆိုတဲ့..ကတိတစ်ခုကြောင့်လာခဲ့တာပါ...အခုပုံစံနဲ့ဆို ကျွန်တော်ကိုမလိုအပ်ဘူးလို့ယူဆပါတယ်. သွားခွင့်ပြုပါအုံး ခင်ဗျာ.."
လီလီ က စကားပြောပြီးထ ထွက်သွားတော့ Chaen က အနောက်ကနေ လိုက်သွားလိုက်တယ်..
လီယမိ ကို စိတ်ဆိုးပြေအောင်ချော့ဖို့အတွက်..တကယ် တမ်းကျတော့ အခုရက်ထဲ မှာ Ruby က စိတ်ကုထုံးနဲ့ကုသနေရလို့....အရငိတုန်းက ကိစ္စ တွေကို သူမ Memory က ခဏမေ့ထားနေမိတယ်...အဲတာကြောင့် လီယမ်ကိုသူမမမှတ်မိတာ....
