The annoying boy// Harry Styles fanfiction

part 30

Harry's  POV:

Ο  Arthur διαβαζε  τα  μαθηματα   για  το  σχολειο και εγω  επαιζα  στο  κινητο  μου,  αφου  οι  γονεις  μας  ελειπαν  απο  το  σπιτι. Η  μητερα  μου  ειπε  οτι  θα  πηγαινε  για  ψωνια,  ενω  ο  πατερας  μου  στη  δουλεια  του. Για  να  λεμε  την αληθεια, δεν  επαιζα  στο  κινητο,  απλως  εβλεπα  φωτογραφιες  που  ειχα  βγαλει  με  τον  Liam, τον  Zayn, τον  Louis  και  τον  Niall  και  προσπαθουσα  να  βρω  εναν  τροπο  να  επανορθωσω  για  την  Irene.  Εναν  τροπο  που  δεν  θα  πληγωσει  ουτε  αυτη,  ουτε  κανεναν.  Γιατι  εχουν  γινει  ολα  τοσο  χαλια? Βασικα,  εγω  τα  εκανα  χαλια. Εγω  φταιω  και  πρεπει  να  επανορθωσω,  πρεπει  να  ξανακερδισω  την  εμπιστοσυνη  της.  Πρεπει να  μιλησουμε  χωρις  να  την  κανω  να  κλαψει ουτε  να  τσακωθουμε.  Κοιταξα  τον  αδερφο  μου,  ο  οποιος  φαινοταν  πολυ  προβληματισμενος  και,  σηκωθηκα  απο  τον  καναπε.

"Arthur, εγω  θα  παω  μια  βολτα" του  ειπα  και  αυτος  μου  εγνεψε. Η  ωρα  ηταν  ακομα  17:05,  οποτε  ειχα  ακομα  χρονο  μεχρι  να  νυχτωσει. Βγηκα  απο  το  σπιτι  και  κουμπωσα  το  μπυφαν  μου,  ενω  περπατουσα. Καπου  καπου,  πιανω  τον  εαυτο  μου  να  φανταζεται  πως  θα  ηταν  να  ηταν  και  η  Irene, εδω  διπλα  μου,  να  μου  κρατουσε το  χερι,  να  μου  χαμογελουσε.....αλλα  πολυ  γρηγορα  επανερχομαι  στην  πραγματικοτητα,  με  αποτελεσμα  να  απογοητευομαι. Κοιταξα  δεξια  και  αυτο  το  παγκακι....το  παγκακι  στο  οποιο  τη  συναντησα  πρωτη  φορα.

flashback:

Καθομουνα  με  τον  αδερφο μου  και  λεγαμε  ο  ενας  τον  αλλο  πως  περασε  η  πρωτη  μας  μερα  στο  σχολειο,  μιας  και  το  πρωι  πηγα   πρωτη  φορα  στην  πρωτη   Δημοτικου  και  ο  Arthur στη  δευτερα. 

"Εγω  γνωρισα  τεσσερα  παιδακια  και  γιναμε  φιλοι!"  του  ειπα  χαρουμενος  και  περηφανος  για  τους  καινουριους  μου  φιλους. 

"Αληθεια? Πως  τα  λενε?" με  ρωτησε  γεματος  περιεργεια  ο  αδερφος  μου  και  με  κοιταζε  χαμογελωντας.

"Τον  εναν  τον  λενε   Niall, τον  αλλο  Liam, τον  αλλο  Zayn και  τον   αλλο Louis! Εσυ γνωρισες  κανενα  παιδακι?"  του  απαντησα  και  αφησα  διπλα  μου  τη  μπαλα  μπασκετ  που  κρατουσα  εδω  και  δυο  ωρες.

"Ναι,  ενα  κοριτσακι!  Τη  λενε  Irene και  η  μαμα  μου  ειπε  οτι  μενει  στο  απεναντι  σπιτι!"  μου  ειπε  ενθουσιασμενος  και  χαμογελασα.