My Life With A Stalker. Voltooid

11.

'Sorry mama ik hoorde je niet goed, wat zei je?' Zeg ik verwarrend. 'Ik zei dat Richard mijn nieuwe vriend is! Wat vind je er van? Een lekker stuk he?' Zegt me moeder. Ik walg. Ik kijk ergens anders naar. Victor' s ogen kruizen zich met die van Richard. Richard kijkt hem met een bedreigende blik aan. 'Vic, kom is. Ik wil je even wat vragen!' Roep ik. Ik loop richting de voor deur. Victor komt me achter na. 'Wat moet je?' Vraagt hij boos. 'Doe is rustig. Ik wil je alleen maar iets vragen, is dat een ramp? Ken jij die gast? Of is het weer één van je huiswerk maatjes?'  Zeg ik tegen Victor. 'Ja, ik ken hem! Tuurlijk ken ik hem niet! Het is een man die net twee seconden voor me neus staat, en dan moet ik hem kennen? Jij bent echt niet goed bij je hoofd zusje!' Zegt Victor chagrijnig. Ik denk na. Er is íets met hem. Eerst deed hij raar aan de telefoon, en dan nog dit. 'Siara, kom je even een kopje thee drinken?'  Roept me moeder. Ik loop weer terug naar de woonkamer. 'Waar is pa?' Vraag ik bezorgt. 'Weg!' Zegt ze doodleuk. 'Hoe bedoel je 'weg'?'  Vraag ik. 'Zoals ik het zeg! Niet zeuren, kom een kopje thee drinken. En roep je dan ook even Shayden?' Zegt me moeder alsof er niks aan de hand is. 'Mam, je denkt echt dat je de enige bent in dit huis? Hop, even een vriend erbij, zullen de kinderen leuk vinden. Je gaat nu eigenlijk vreemd! Je hebt niet eens officiële papieren voor een scheiding! Rot toch op met je vriend! Er wonen hier nog meer mensen hoor, niet alleen jij!' Zeg ik ziedend. 'Siara, naar boven nu! En ik wil je vandaag niet meer beneden zien! Nu, en morgen blijf je thuis en ga je nergens heen! De brutaliteit van tegenwoordig!' 

Ik ren naar boven. Ik gooi me tas in de hoek van me kamer en plof neer op me bed. Alle zand van het strand komt op me bed terecht. Me mascara begint uit te lopen, en komt op me dekbed terecht. Ik besluit om een lekkere warme douche te nemen. 

Ik sta van me bed op, en bekijk me zelf in de spiegel. Ik zie een verdrietig meisje voor me. Die er uit ziet als een geest. Mijn telefoon gaat af. Een bericht. Het zal vast van Sara zijn. Ik open me telefoon.

Heb je het al naar je zin? Heb je al de 500 euro bij elkaar, want je hebt nog maar één dag! Ik hoop dat ik je morgen zie! Ik stuur je morgen ochtend wel waar ik wil dat je het geld legt! 

'Rot op! Wie je ook bent, je maakt me leven kapot! Ik haat je!' Roep ik. Ik loop richting de douche. Ik ruk mijn kleren uit en gooi ze neer. Ik haal me haar uit mijn staart. Ik stap de douchecabine in en doe de douche kop aan. Warme stralen verspreiden zich over mijn hele lichaam. Ik pak shampoo. Ik giet een volle teug in me haar. Druppels shampoo komen op me schouders terecht, waardoor ik een tinteling krijg op mijn rug. Ik pak zeep, en smeer het over mijn hele lichaam. Ik blijf een lange tijd onder de douche, totdat mijn benen moe beginnen te worden. Ik laat me zakken door me knieën  en ga zitten in bad. Ik begin het benauwd te krijgen. Harde en luide zuchten verlaten mijn mond. Ik sluit de douche. Ik verlaat duizelig de kabine. Ik hou me grip aan de wastafel. Ik pak vermoeid een handdoek en wikkel het over mijn lichaam. 'Shayden.'  Ik probeer het zo hard mogelijk te zeggen. Niks of niemand komt opdagen. Zwarte donkere vlekken verschijnen weer voor me ogen. Alle gebeurtenissen komen weer in me op. Boem. Ik val met een harde klap op de grond.

Ik hoor elke keer opnieuw een piep. Ik hoor hartslagen. Ik open een beetje mee ogen. Bijna alles is wit. Ik open nog is mijn ogen, maar de ze keer goed. 'Waar ben ik?'  Vraag ik. 'In het ziekenhuis lieverd!' Tot mijn verbazing antwoord er een bekende stem. Mijn mama. 'Mama, waarom ben ik hier?' Ik hoor me moeder slikken. 'Omdat je ziek bent.' Het komt er moeilijk uit 'Wat heb ik dan?' Vraag ik. 'Dat weet ik niet precies, maar ga maar liggen.' Ik probeer me hoofd op te tillen. Mijn hoofd begint te tollen. Alles begint weer te draaien. Me moeder schiet naar me toe en bied me een glaasje water aan. Ik neem een slok. Ik voel de koude vloeistof door me keel naar beneden glijden. Ik stop met drinken.

Er stormt een man met een witte jas binnen. Hij biedt me een hand aan. 'Hallo Siara, ik ben Dokter  Boudewijn!  Het is een moeilijke naam dus noem me maar: Wijntje als je dat beter vind. Ik probeer te lachen, wat niet lukt. 'W-wat heb ik?'  Vraag ik bang. De dokter kijkt mijn moeder aan die een knikje geeft. 'Je hebt de VM ziekte, dat houdt in dat je vaak moe en duizelig word! Maar dat ik absoluut geen probleem, want er zijn pillen voor!' Voordat ik nog kan antwoorden loopt de dokter Wijntje weg. 'Siara, ik vond 600 euro in je tas. Dat was precies genoeg om jou behandeling te betalen, dus heb ik daarmee betaald.' Zegt me moeder. 'Mijn 600 euro? Je hebt toch zelf geld!' Nee, dit kan niet! Ik heb nu geen geld meer voor morgen! Morgen ben ik er niet meer! Morgen is het zover, dan ben ik er nooit meer!