. 1.

15 1 38
                                    

Yine yürüyordum boş sokaklarda nereye gitiğimi bilmeden sadece içimdeki bu acıdan kurtulmak istiyordum ruhum sıkışıyor deliriyormuş gibi hissediyorum her böyle hissettiğimde kendimi kendimi sokaklara atıyorum hani bir umut kısa sürede olsa içimdeki acıyı unutmak için ama ne fayda
Kafamı kaldırdığımda parka geldiğimi gördüm güldüm oysaki ne günlerim geçmişti parklarda yavaş adımlarla parkın içine girip ordaki bankların birine oturdum
Henüz 10 yaşında babam bir adam yaralamdan içeri girmişti pek üzüldüğüm söylenemezdi çünkü döverdi bizi her neyse babam cezaevine girince annem ablam ben kalmıştık
Ablam o zaman aşık olmuştu hep evden kaçardı korkardım başına bişey gelicek diye beni almazdıda yanına ilk başlarda ama bir süre sonra annemin babamı aldattığını öğrenmiştim ilk başlarda umursamazdım çünkü sanardımki annem asla bizi umursamamazlıktan gelmez hep sever sanmıştım çocukluk aklı işte ama öyle olmadı ilk başta bizle konuşmamaya başlamıştı umursamayıp sevgisini göstermezdi akşam gider sabah gelir akşama kadar yatıp aşkam kalkıp gine giderdi
O zaman ben ablamı hem annem hem babam bilmiştim..
Bir süre sonra annem evden çıkmayıp eve erkek getirmeye başlamıştı korkardım ablamda korktuğumu anlayıp kaçırırdı beni evden

Gözümden bir damla yaş süzüldü elimin tersiyle yanağımdaki yaşı silip düşünmeye başladım tekrar

Ablam beni alıp genelde parklara gelirdik çoğu zaman parkta yatar kalkardık korkmazdım ablam yanımda olduğu için korur du beni
Annem bizi eve almadığında yada korkup kaçtığımızda burası bizim ikinci evimiz olmuştu okuluda o zamanlar bırakmıştım.
16 yaşıma geldiğimde artık alışmıştım acıya açıkcası hissizleşmiştim
Ablam sırf sevdiği adam için kaçmıştı kızmamıştım ona en azından annemin dayaklarından kurtulmuştu hem bana bir söz vermişti beni birgün kurtaracaktı bu cehennemden

Yüzümde buruk bir gülümseme yerleşti ve ağzımdan "umarım mutlusundur abla seni özledim keşke yanımda olabilsen biliyorum bir gün gelip kurtaracaksın beni" güldüm içimdeki acı ile ve yine düşüncelere daldım

Annem yine eve her erkek getirdiğinde kaçardım evden tek başıma çünkü o lanet inleme seslerini duymak istemezdim
Ama o gün kaçmamıştım salonda uyuya kalmıştım bir adam gelmişti yine tanımadığım uyandığımda o adam bana bakıyordu ilk başta umursamadım ama sonra Rahatsız olunca "annem nerde" diye sormuştum gözlerini gözlerime sabitleyip ufak bir sırıtmış ve "markete gitti" demişti ağzım açık adama bakıyordum ne yani bu adamla yanlız mı bırakmıştı beni ben bunları düşünürken adam karşı koltuktan kalkıp yanıma yaklaşmaya başlamıştı ben daha ne olduğunu anlayamadan Yanıma oturmuş önüme gelen saçları kulağımın arkasına sıkıştırmış tı ben adama şaşkınca bakarken "çok güzelsin" demiş ve

Bad past /MYGHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin