Η πρόσκληση

3.4K 238 8
                                    

«Καθριν.. εισαι καλα σιγουρα;»
σταματαω και τον κοιταζω αφωνη.. τι να εννοει;
«εμμ ναι.. ειμαι αρκετα καλα»
σκαει ενα παιχνιδιαρικο χαμογελο..
«Θεε μου.. εισαι κατακοκινη! Θελεις λιγο νερο; ισως να ανοιξω το ερκοντισιον.. η καποιο παραθυρο να παρεις λιγο αερα..» κοιταει τριγυρω σαν να ψαχνει κατι.. κι εγω τον χαζευω γοητευμενη!

«Ισως χρειαζομαι λιγο αερα.. ευχαριστω..» πεταω και σηκωνομαι αποτομα απο την θεση μου.. χωρις να τον κοιταξω.. και αμηχανα παω προς στην πορτα.. γυρναω και τον κοιταζω και εχει μεινει να με κοιταζει ξαφνιασμενος με απορια στο βλεμα.. σιγουρα με περασε για τρελη..

Οταν ειμαι διπλα του νιωθω τοσο αδυναμη να κανω οτιδιποτε.. και αυτο με κανει να φαινομαι γελοια.. θεε μου.. δεν θα αντεξω για καιρο διπλα του.. "θα με διωξει απο την δουλεια αν το παω ετσι.. " ενα γελακι εσκασε ενω ετριβα απαλα το πλαστικο ποτηρι με το νερο στα χειλη μου ενω ακουμπαω την πλατη μου στον παγκο της εθουσας διαλλειματος...

«Καποια μου χρωσταει μια απαντηση..» σταθηκε διπλα μου ακουμποντας στον παγκο και σταυρωνοντας τα χερια του μπροστα απο το στηθος του..
ωχ! αυτος μας ελλειπε τωρα... τον ειχα ξεχασει για λιγο.. δαγκωνω το χειλος μου και κοιταζω κατω προσπαθοντας να βρω κατι να πω..
«αν δεν θελεις το καταλαβαινω..»
«Ντανιελ.. δεν ειναι αυτο.. νομιζω σου ειπε τους λογους.. υποσχομαι οτι θα βγουμε καποια στιγμη..» ερχεται απο μπροστα μου καθως περικυκλωνουν την μεση μου τα δυο του χερια που ακουμπουν στον παγκο πισω μου..
«θα περιμενω.. » γλυφει ελαφρως τα χειλη του και απομακρυνεται...

Μια ανακουφηση με διαπερασε.. τι θα κανω με αυτον.. δεν θελω να του δωσω καμια ελπιδα ομως ειναι τοσο καλος και δεν θελω για κανενα λογο να τον πληγωσω..

Με τα ματια μου ελαφρως ζαλισμενα ειδα πως ειχε ηδη παει 5 κ ηταν ωρα να σχολασω.. πανω απο το γραφειο μου ηρθε ο Ντανιελ με την Μιραντα..

«Εεει εσυ δεσποινης "ειμαι στον κοσμο μου" τι λεει θα βγεις μαζι μας σημερα..;» ακουμπαει πανω απο το γραφειο μου και μια χαλκινη τουφα απο τα μαλλια της μπαινει στα μελι ματια της που με εκανε να χαμογελασω..

«Θα το ηθελα πολυ Αντα.. αλλα ειμαι ηδη κουρασμενη..»
«Στο ειπα!» ξεφωνει απογοητευμενα ο Ντανιελ και την κοιταζει..
τον αγνοει και δειχνει να μην εγγαταλειπει την προσπαθεια της.
«Ελα τωρα Κειτ! εισαι ενα μηνα ηδη στο Λος Ατζελες και δεν εχεις βγει ουτε μια φορα.. ελα στο παρτυ μαζι.. σου υποσχομαι θα περασεις καλα..»

Ξεφυσαω και χαμογελαω ενω βλεπω στα ματια και των δυο το ποσο θελουν να παω..
«Ενταξει λοιπον..θα ερθω..»
«Θα περασω να σε παρω στις 8!» προσθετει ο Ντανιελ μη χανοντας την ευκερια..

Ενα παρτυ για τον κυριο Τρειντορ.. καθολου κακη ιδεα..

___________________________
Ευχαριστω πολυ οσους το διαβαζεται.. επειδη γραφω πρωτη φορα παρακαλω αφηστε μ καποιο σχολιο και πες τε μ την γνωμη σας!!! Ειναι μονο η αρχη... υποςχομαι πολλα!! αρκει να γνωριςτουν καλα αυτοι οι δυο!!! θα τα ξαναπουμε πολυ συντομα :*

Mr. TradorDonde viven las historias. Descúbrelo ahora