Saat geç olmuştu ve kook zamanının çoğunu duvardaki yazıları okuyarak geçirdi
Kookun anladığı kadarıyla her şeyi bu adamdı
Başka kimsesi yoktu
Kook ona her şeyden çok değer veriyordu
Düşünceleri ile baş başa kalmak istemiyordu
Düşünceleri onu boğuyordu çünkü
Biraz kafa dağıtmak istedi
Derin bir nefes alarak kapıyı açtı
Salondaki adam anında o tarafa döndü
Gözgöze geldiler
Kook birşey fark etti
Adamın gözleri çok yorgun bakıyordu
Herşeye rağmen zorla ayaktaymış gibiydi
Canı acıyor gibiydi
Adam kalın ve sempatik sesiyle sordu jungkooka
Tae : iyi misin ?
Jungkook kapıdan çıkarken ne yapacağını düşünmemişti ve bu ani soru ile gerildiğini hissetti
Jk : şey evet
Th : bir şey mi istiyorsun
Diye sordu tae
Jk : hayır
Diye cevapladı kook tae önüne döndü ve kook yavaşça salona doğru ilerledi ve salonla birleşik olan mutfaktaki sandalyelerden birine oturdu
Aralarında korkutucu bir gerginlik vardı ve etrafta sadece televizyondaki ses vardı
Tae usulca konuştu
Th : buraya oturabilirsin
Kook adamın teklifini kabul etti ve yanına oturdu ama anlamdıramadığı bir şekilde suçlu hissediyordu
Th : istersen kalkabilirim
Tae jungkook kırgın bir şekilde baktı üzgün görünüyordu
Kook üzülmesini istemedi
Onun bir suçu yoktu
O sadece kooka yardım etmek istemişti
Ve kook ona bağırmıştı
Jk : hayır gerek yok dedi
Adamın yüz ifadesi değişmedi
Ama kook onun mutlu olduğunu hissetti
Kook tüm bu yalanların içinde ona yardım eden bu adamla samimiyet kurmaya karar verdi
Jk : ne izliyorsun ?
Th : ben mi?
Adam şaşırmış gibiydi
Th : şey
Adam televizyona baktı
Tae televizyon izlemiyordu bu sadece düşüncelerini bastırmak içindi sadece bakıyordu
Düşünmüyordu
Izlemiyordu
Sadece var oluyordu
Son birkaç yıldır yaptığı gibi
