SOULMATE (ONE-SHOT)

 LOVE, is one of the chapters of the book called LIFE. A book where your own stories were written and that said chapter was my favorite part of the book that I will going to read again and again. In that way, I will always remember him and keep the memories we had together.

The man that I used to love before, but we are not destined to love each other. Not because he loved somebody else, but because he was already owned by Someone up above. This is not a happy ending and not a sad ending as well. This is just a realization of life and some of the lessons of love......

-----------------------

"naniniwala ka ba sa soulmate?" bigla niyang tanong habang tinatanaw namin ang liwanag ng buwan na aaninag sa tubig dagat.

"ang layu-layo naman ata nun sa pinag-uusapan natin, diba tungkol sa buwan at karagatan pati ang pag-ibig nila ang ating pinag-uusapan?"

"wala lang naisip ko lang, siguro yun na 'yon. Mag soulmate na sigurong matawag sina Luna at Alon, sabi kasi ng profesor ko, kapag daw ang dalawang tao ay nagmamahalan pero hindi naging sila, soulmate daw ang tawag sa kanila.." habang nag sasalita sya, titig na titig ako sa kanya. mula sa mapupungay niyang mga mata, sa matangos niyang ilong, sa kanyang perpektong hugis na labi. Ang lalaking lihim kong minamahal na hindi naman maaring maging akin, ay nasa aking tabi ngayon. I was talking to him, and unfortunately, as a friend.

Mag soulmate sana kami, kung mahal niya lang ako.. kaso ako lang naman ang nagmamahal eh. Hay!

"..noon hindi ko naiintindihan, paanong hindi naging sila kung mahal nila ang isa't-isa? dapat pinag laban nila ang kanilang nararamdaman, sayang ang wagas na pag-ibig na minsan lang" pagpapatuloy niya, ako nakatingin at nakikinig lang sa kanya.

I won’t really forget this guy. sigurado ako mahal ko na to ee. pero hindi pwede! grabe nasa kanya na ang lahat ng gusto ko, talented, matalino, gwapo, mabait pa. He is really the guy I'm dreaming of. Pero ganon talaga eh, ang para sa Panginoon ay yung kahanga-hanga at ibang-iba sa lahat!

*sigh*

hay! Masakit na masarap ang umibig sa isang tulad niya. Masakit sa damdamin, dahil pinapaasa mo lang sarili mo sa isang bagay na malabo naman. Masarap sa pakiramdam, dahil kahit alam mong imposible… lihim kang nangangarap.

Ako si Sheena Artabelo, 19 years old. Ako’y isang youth leader sa simbahan at miyembro ng LCM(Lectors and Commentators of the Mass), yung nag babasa tuwing misa. I am happy serving God and the church. In fact, I promise myself to serve God as long as I’m alive.

This guy beside me is Arnel Deroso, 21 years old. He is a seminarian. Sa simbahan lang din kami nag kakilala. Masayahing tao si Arnel, palabiro, makulit, and he have a very sincere and sweet voice. Siya ang kauna-unahang lalaking pinangarap kong maging akin.

Noong una hindi ko siya pinapansin kasi ayokong malaman niya na crush ko siya. Kalaunan naging magkaibigan kami. Nagtatawanan, nagbibiruan, nagkukulitan at nagpapalitan ng mensahe sa cell phone. Ang simpleng crush na nararamdaman ko sa kanya feeling ko lumalim tuloy at ngayon ……….

At ngayon……..

“hoy! Sheen! Sheeeeennaaa!”

“ay! Palakang baliw! Nakakagulat ka naman eh” sabay hampas ko sa balikat niya.

“hahaha! Nakakatawa ka. Kanina pa ako nag sasalita dito at kaway ng kaway sa harap ng pagmumukha mong parang tangang sambit ng sambit ng ‘at ngayon… at ngayon..’ hahaha” nakapatong pa ang mukha niya sa dalawang kamay niya habang nakanguso at may ka awa-awang mga mata sabay sambit sa katagang ‘at ngayon…. At ngayon…’ ng paulit-ulit.