Pearl Of The East | ✓

Chapter 13

Right after I won, ay nagbago ang lahat sa buhay ko. I was required to live in Malacańang. Dahil iyon ang dapat na tahanan ng isang Presidente.

Ngunit dahil hindi ako komportable sa engrande at malawak na mga pasilyo ng Malacañang ay pinilit kong bumukod at tumira sa isang simpleng bahay kalapit lang sa Malacañang.

It took a lot of my persuasive words against the PSG bago ko nakuha ang gusto ko. Iyon nga lang ay sandamakmak na PSG naman ang nagkalat sa bahay. Pero kahit papaano ay mas okay na ‘yon kaysa sa Malacañang ako tumira. Siguro ay kailangan ko munang sanayin ang sarili ko.

I still want to live a normal life. Although I’m aware with this fact that when I’ll become a President, my life will be as grandiose than before. But somehow, I don’t want to forget who I was been before.

Saglit kong tinitigan ang sarili ko sa malaking salamin na na sa may hagdanan. I flashed a smile when I saw the same woman. The fighter. The woman who came from a messy past. The same soldier who never retreat in any battles.

I have done a lot of battles in my life. Figuratively and literally, but I have conquered it all.

When I was a teenager, I never thought that I’ll experience holding a gun and fighting for peace and life. Being a soldier was never been a part of my plan, but when I saw how this country needs a soldier, a fighter for peace. Without further hesitation I refused to continue college and decided to train for being an army.

Sakit at hirap ang pinagdaanan ko sa isang mahaba-habang prosesong iyon. Pero kailanman ay hindi sumagi sa isip ko ang sumuko. I have a dream, a vision and a mission. And not giving up is my secret weapon.

Ngumiti ako sa sarili kong repleksyon bago nagpatuloy sa paglalakad.

Sa susunod na araw pa ang nakatakdang pag-upo ko sa pwesto. Kaya’t minabuti ko na lang na hanapin si Mr. Guanzon o kahit humanap ng lead tungkol sa pagkawala niya.

Tahimik kong binabaybay ang pasilyo ng headquarter ng partido namin habang bantay-sarado ako ng mga PSG. Mayroong ilang ka-partido ko ang narito, ngunit lahat naman sila ay abala sa kanilang mga ginagawa kaya’t hindi nila pansin ang presensya ko.

This is the place where I last saw Mr. Guanzon, and if the authorities can’t do it, then ako mismo ang maghahanap ng lead. Pinili kong puntahan ang opisina n’ya, ang silid na kung saan huli kong nakitang pinasukan n’ya.

Everything was organized, maayos na naka-file ang mga papeles n’ya sa isang cabinet. Naroon pa ang lampshade n’ya maging ang mga ginamit n’yang bolpen at lapis.

I scanned the whole room with my sharp eyes like I’m a detective. I’m so eager to find him and to know if what happened to him.

Isa-isa kong hinalughog ang mga gamit n’ya sa drawer ng lamesa n’ya. Wala akong ibang makita kung hindi mga papeles. Ngunit napukaw ang atensyon ko sa isang pulang likido. Gamit ang daliri ko ay sinuri ko kung ano ito. Damn! It’s a blood!

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Paano magkakaroon ng dugo rito sa opisina n’ya? Lalo pa akong nagtaka matapos makita ang maliliit na patak ng tila ba dugo sa marble na sahig. Matigas na ito palatandaan na matagal na itong pumatak. Sinundan ko ito kahit hirap pa akong aninagin dahil napakaliit nito, bagay na napakahirap mapansin.

I followed the small drip of blood and it led me into the comfort room. My eyebrows furrowed in hesitation. I slowly twisted the door knob to open it.

Sa simula ay wala namang ibang kataka-taka rito. Wala ng ni isang bakas ng dugo. Pero ‘di nagtagal ay lalabas na sana ako nang mapansin ko ang isang patak ng semento?